Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ"


Το να περιμένεις στην αυλή της εκκλησίας του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» ασφαλώς και δεν σημαίνει πως είναι κάτι το ευχάριστο καθώς ο χώρος είναι τέτοιος που υπαγορεύει μόνο την υπομονή, την εγκαρτέρηση και φυσικά την καταφυγή στη θεϊκή βοήθεια. Όλα εκεί με τη χλωμή λιτότητά τους θυμίζουν προθάλαμο που οδηγεί είτε στη ίαση ψυχών και σωμάτων, είτε στον άλλο κόσμο όπου ούτε οδύνη θα υπάρχει, ούτε πόνος, ούτε στεναγμός.

Δεν έχεις τι να κάνεις τίποτα περιμένοντας σε αυτή την αυλή, εκτός βέβαια από το να καπνίζεις το ένα τσιγάρο πάνω στο άλλο. Όλα εκεί πέρα μοιάζουν να ήταν άρρωστα από τότε που γεννήθηκαν και θέλεις δεν θέλεις σε παρασύρουν σε μια μελαγχολία. ‘Όλα εκτός από μια κορομηλιά που ξετρελαμένη από τον ήλιο χθες είχε ανοίξει όλα της τα λουλούδια και γύρω της βούιζαν ένα σωρό έντομα. Το ανθισμένο σώμα της κραύγαζε με το τρυφερό, ζεστό λευκό του ανάμεσα στα βλοσυρά πεύκα και στα άλλα άκαρπα φυτά του παρτεριού.

Όλοι μέσα στα προβλήματά περπατούσαν χθες στην αυλή αλλά τους έβλεπα όμως να πηγαίνουν κοντά στην κορομηλιά, να κοιτάζουν σιωπηλά τα άνθη της και να τραβάνε μαζί με τον καπνό του τσιγάρου μια βαθιά ρουφηξιά από τον αέρα της. Σαν μικρό επιτάφιο γυρόφερναν το ανθισμένο δεντράκι ενώ κανέναν δεν έβλεπα να πλησιάζει ένα κομμένο κορμό πεύκου που εξέχει από την επιφάνεια της πλατείας δίπλα ακριβώς από την είσοδο στην αυλή. Κανένας δεν τον κοιτούσε καθώς η τομή του έδειχνε μέσα από τους ετήσιους κύκλους πόσα χρόνια ήταν εκεί και πόσα βάσανα των ανθρώπων είχαν δει τα μάτια του.

Βάσανα που αν υπήρχε τρόπος να βγουν σαν κείμενα στο χαρτί ή λέξεις σε ένα άλλο μέσο, σαν τον κόσμο θα ήθελαν άπειρες βιβλιοθήκες και ψηφιακούς δίσκους να χωρέσουν και δεν αποκλείεται αυτό το δέντρο από αυτά να έσβησε μια μέρα κι έμεινε μόνο το κούτσουρό του σαν φυτεμένο δίπλα σε ένα αδιάφορο φοίνικα να θυμίζει πως απέναντι από την πόρτα της εκκλησίας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» υπήρχε κάποτε ένα μεγάλο πεύκο που ήταν μάρτυρας και στέγη στον πόνο και στην αγωνία των ανθρώπων που βάδιζαν εκεί…


ΑΘΗΝΑ, 18032010

1 σχόλιο: