Τρίτη 18 Μαΐου 2010

ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ...




Η φυλακισμένη καρδερίνα περιμένει τον ελεύθερο σύντροφό της...

Δεν ξέρω πώς να ονομάσω τη σκηνή που είδα πριν από δυο χρόνια με πρωταγωνιστές δυο καρδερίνες (γαλιάντρες) τη μια φυλακισμένη και την άλλη ελεύθερη να τη φροντίζει πετώντας έξω από τα ψιλά κάγκελα του κλουβιού…


Η άλλη καρδερίνα δεν άργησε να έρθει έξω από το κλουβί...


Τα δυο πουλιά μιλάνε για τα νέα της ημέρας που πέρασαν...

Απογευματάκι στις αρχές Ιουλίου του 2007 περπατούσα σε ένα δρομάκι της Τζούρτζια Ασπροποτάμου, ένα ωραίο χωριό της Πίνδου που μένει εντελώς άδειο από ανθρώπους το χειμώνα και γεμίζει μόνο δυο μήνες το καλοκαίρι από χωριανούς που παραθερίζουν Εννοείται ότι εξαιτίας αυτής της κατάστασης, ούτε σκύλος, ούτε γάτα δεν κυκλοφορεί εκεί για δέκα μήνες, πόσο μάλιστα να υπάρχει κάπου κρεμασμένο κι ένα κλουβί με μελωδικά πουλιά…


Το ελεύθερο πουλί έφυγε και γύρισε με ένα έντομο στο στόμα

Ξαφνικά, μια λαχανιασμένη φωνούλα με έκανε να στραφώ προς τον τοίχο που προέρχονταν και είδα ένα κλουβί που μέσα ήταν μια καρδερίνα και έξω από τα κάγκελα μια άλλη να την ταίζει χωρίς να δείχνει πως ενοχλείται καθόλου από την παρουσία μου . Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να πλησιάσω περισσότερο γιατί ο φακός που είχα εκείνη τη στιγμή στη μηχανή δεν μπορούσε να πιάσει το «θέμα» από μακριά. Οι γνώσεις μου δε περί αυτών των πτηνών, ουδόλως με βοήθησαν να καταλάβω ποιο από τα πουλάκια ήταν το θηλυκό και ποιο το αρσενικό και μόνο εικασίες μπορώ να κάνω.



Ο έλεγχος του εναέριου χώρου είναι υποχρεωτικός...

Τούτο επίσης δεν έχει καμιά σημασία γιατί πιστεύω πως όποιο και να ήταν από το ζευγάρι των πουλιών στο κλουβί το άλλο που ήταν έξω ελεύθερο θα έκανε το ίδιο. Θα κυνηγούσε δηλαδή έντομα και πετώντας γύρω από τη συρμάτινη φυλακή θα έχωνε το κεφαλάκι του ανάμεσα στα κάγκελα και θα τάιζε το άλλο στο στόμα. Τη λίγη ώρα που κάθισα εκεί, είδα τρεις φορές το ελεύθερο πουλί να έρχεται να ταίζει το φυλακισμένο και κατόπιν να συνομιλεί λίγο μαζί του.


Με μικρά πετάγματα πλησιάζει στον τοίχο με το κλουβί...

Τι του έλεγε, ούτε άκουσα, ούτε μπορώ να φανταστώ. Πιθανόν να κουβέντιαζαν για την ελευθερία που έχασε το ένα και τα δεσμά που υποχρεώνουν το άλλο να φροντίζει το ταίρι του αλλά η στάση τους δεν έδειχνε ούτε σπαραγμό, ούτε και απελπισία. Μίλαγαν σαν να κάθονταν στο ίδιο κλαρί και συζητούσαν σαν στη ζωή τους να μη συνέβαινε τίποτα…


Το φυλακισμένο πουλί ανοίγει το στόμα του και περιμένει...

Πόσο θα κρατούσε αυτό με τα δυο πουλιά, κανένας δεν μπορούσε να υπολογίσει. Μπορεί και ολόκληρο το καλοκαίρι μέχρι που το κλουβί μεταφερθεί στα Τρίκαλα ή στον κάμπο. Μπορεί πάλι το ελεύθερο να πέσει κι αυτό σε κάποια παγίδα και βρεθεί σε άλλο κλουβί ή ακόμα και στο ίδιο γιατί φαντάζομαι πως ο άνθρωπος που έπιασε το ένα σίγουρα θα έχει βάλει στο μάτι και το άλλο και μηχανεύεται διαρκώς τρόπους να το πιάσει και να τα βάλει να ζευγαρώσουν και όταν βγουν τα νέα πουλάκια θα τα βάλει σε άλλα κλουβιά ή θα τα χαρίσει σε φίλους του ή ακόμα να τα πουλήσει για να βγάλει ίσως κάποιο μεροκάματο.


Μόλις η καρδερίνα κατάπιε το έντομο αρχίζει η κουβέντα

Έχω ακούσει πως αυτά τα πουλιά μπορούν να ζευγαρώσουν στην αιχμαλωσία αλλά έχω δει πάλι καρδερίνα να κλωσάει μέσα σε κλουβί και ομολογώ πως δεν μου άρεσε καθόλου. Στην περίπτωσή μας μπορεί να ήταν το θηλυκό μέσα στο κλουβί και κλωσούσε κιόλας και το αρσενικό να φρόντιζε για την τροφή όπως ήταν μαθημένο από τη φύση του και το ένστικτο αυτό να παραμέριζε προς στιγμή τα σύρματα του που τα χωρίζουν.


"Φεύγω" λέει το έλευθερο πουλί στο άλλο, "και επιστρέφω πάλι"...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτό που έκανε εντύπωση είναι πως ο άνθρωπος που έπιασε τη μια καρδερίνα, το είχε στο νου του όλο τον χειμώνα και μόλις βρέθηκε στη Τζούρτζια έστησε, όπως βλέπουμε με επιτυχία ξόβεργες στα αγκάθια γύρω από το χωριό. Πιθανόν να το κάνει αυτό κάθε χρόνο αλλά όπως παρατήρησα είχε μόνο ένα κλουβί στον τοίχο ενώ αποκλείεται να άφησε κάποια στα Τρίκαλα. Επομένως οι περσινές καρδερίνες πρέπει να χάθηκαν ή να τις πούλησε σε άλλους. ότι έπιασε εκείνες τις ημέρες το πουλάκι στη Τζούρτζια αποδεικνύεται απλά από το γεγονός ότι το άλλο που έρχεται και το ταίζει είναι γνώριμό του ή μπορεί πριν την αιχμαλωσία να ήταν ζευγάρι....

1 σχόλιο:

  1. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟ ΘΕΜΑΣΟΥ ΗΛΙΑ.
    ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ:Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΕΖΗΣΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή