Σάββατο 22 Μαΐου 2010

ΤΑ ΜΩΒ ΣΥΝΝΕΦΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

Και στις δυο πλευρές της οδού Αθηνάς τα δέντρα ανθισμένα

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δεν θυμάμαι να έχω μείνει στην Αθήνα κανένα Σαββατοκύριακο του Μάη, πόσο μάλιστα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος καθότι οι δημοσιογράφοι ως «πνευματικοί άνθρωποι» δεν πηγαίναμε στη δουλειά την Κυριακή απόγευμα κι έτσι κερδίζαμε μια ημέρα αργίας…

Πάει καιρός όμως που έλειψε αυτό το άγχος και καθώς έχω αφήσει το «πνεύμα» μου στον αυτόματο -όπως κάνω και με τις φωτογραφικές μηχανές και άλλα εργαλεία- να ρυθμίζει αυτό πότε θα πετάξει και πότε θα κουρνιάσει σε κανένα όμορφο τόπο ούτε καν έδωσα σημασία στο εορταστικό τριήμερο και στα ταξίδια που θα μπορούσα να κάνω κι έμεινα στην Αθήνα.

Έτσι είπα να κάνω και μια βόλτα στην πόλη να δοκιμάσω μια καινούργια, μεγάλη φωτογραφική μηχανή με πολλές δυνατότητες (τις οποίες άφησα να ψάξω μια άλλη φορά) και κατηφόρισα προς Ομόνοια όπου ελάχιστος κόσμος κυκλοφορούσε. Ούτε ο γνωστός κόσμος που ζει και κινείται εκεί πέρα φαίνονταν, ούτε οι δεκάδες αλλοδαποί ήταν εκεί, ούτε μικροπωλητές – κανένας, τίποτα…

Φυσικά δεν είχα σκοπό να φωτογραφίσω ανθρώπους εκεί κάτω, ούτε ποτέ το συνηθίζω, αλλά όλο και κάποιο στιγμιότυπο θα ξεφύτρωνε κι έτσι θα έβρισκα ένα θεματάκι για σήμερα που πολύ επιθυμούσα να εγκαινιάσω την καινούργια μηχανή η οποία παρεπιπτόντως δεν είναι εύχρηστη όσο η μικρή Cannon G9 για φωτογραφίες του δρόμου.

Δεν έβγαινε από πουθενά λοιπόν θέμα και πήρα να βαδίσω την οδό Αθηνάς όπου στις 3 το μεσημέρι η κίνηση ήταν ελάχιστη. Τότε είδα πως ο ουρανός στο βάθος αυτού του παρεξηγημένου δρόμου ήταν μέσα σε ένα μωβ σύννεφο από τα λουλούδια των δέντρων που αν δε κάνω λάθος πρέπει να λέγονται πιπεριές* και άρχισα να τις πλησιάζω και να τις φωτογραφίζω.

Στον τοίχο του ξενοδοχείου (,...) γράφουν με μελαγχολικό τόνο...

Η φωτογράφηση αυτών δέντρων που μοσχοβολούσαν από τα λουλούδια που έπεφταν σαν μεγάλες μωβ νιφάδες χιονιού στα άδεια πεζοδρόμια δεν ήταν και εύκολη δουλειά καθώς ο ουρανός σήμερα ήταν ντυμένος στα σκούρα και τα ανθισμένα κλαριά ούτε καν «έγραφαν» στην εικόνα. Έπρεπε να εστιάσω εκεί που τα δέντρα είχαν ως φόντο κάποιους τοίχους από τα κοντινά τους κτίρια και ομολογώ πως έκανα μια σπουδαία δουλειά καθώς τα κτίρια της οδού Αθηνάς διαθέτουν μεγάλη ποικιλία ύφους και ειδικά όταν αυτά είναι κάποια ερειπωμένα ή ανακαινισμένα νεοκλασσικά.

Στα ερειπωμένα κτίρια της πλατείας Αγίας Ειρήνης έχουν άλλο ύφος

Οπωσδήποτε σε ένα διατηρημένο νεοκλασικό η εικόνα είναι διαφορετική...

(*) Δεκτή κάθε παρατήρηση και υπόδειξη περί των προαναφερόμενων δέντρων. Θα βοηθήσετε μάλιστα στην πληρέστερη ανάπτυξη του κειμένου για μια επόμενη συμπληρωμένη δημοσίευση.

10 σχόλια:

  1. Έχουν γεμίσει και τα Χανιά με αυτά τα δέντρα και είναι σκέτο ποίημα. Μπράβο για το θέμα !!!!
    Τ Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφες φωτογραφίες Ηλία, νομίζω όμως πως χρειάζονται έντονα ενίσχυση της αντίθεσης (contrast) για να αναδειχθούν... δοκίμασε και θα με θυμηθείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κείμενο άψογο,οι φωτό υπέροχες!Καλορίζικη!!!Αν ξανακατέβεις υπάρχει μιά ακόμα λήψη τέρμα στην Αθηνάς να βλέπει προς Ομόνοια που φαίνεται σαν ένα μωβ μπουλεβάρ.Ωστόσο ΕΥΓΕ! Όντως ο καιρός δεν βοηθάει σαν φώς,έχει όμως το πλεονέκτημα να ομοιάζει με μπόξ σε στούντιο γιατί το φως είναι διάχυτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα δέντρα αυτά λέγονται τζαγκαράντες και προέρχονται από τη Βραζιλία. Είχα την τύχη να ζήσω για πέντε χρόνια σε μια πόλη γεμάτη από αυτά τα δέντρα, την Πρετόρια της Ν. Αφρικής που μάλιστα γι΄αυτό το λόγο την έλεγαν "the purple town" Μάλιστα ο Γ. Σεφέρης, οποίος έζησε επίσης ως διπλωματικός σ΄αυτή την πόλη έγραψε και ποίημα γι΄αυτά τα μωβ ονειρικά δέντρα
    Περισσότερα στο:
    http://dinos-art.blogspot.com/2009/11/blog-post_21.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα εχει και ο Ινδικος Ωκεανός, στο Νταρ Ες Σαλααμ... και τα'χουμε και μείς... μόνο που, πόσο αλήθεια τα βλέπουμε; Η φωτογραφίες πάντως είναι καταπληκτικες οπως πάντα Ηλία... βλέπουν με τα μάτια της ψυχής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα σας... Σας ευχαριστώ για την προσοχή που δείξατε στον μέσα απο τις φωτογραφίες στον ουρανό της πόλης μας. Σας ευχαριστώ επίσης και για τις πληροφορίες που μου δώσατε. Θα μου είναι χρήσιμες στην πληρέστερη ανάπτυξη του θέματος. Πάω τώρα να κάνω μια επανάληψη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ Ηλία,
    Χαίρομαι ειλικρινά γι'αυτήν την ωραία ανάρτηση για τα όμορφα αυτά δέντρα, τις Τζακαράντες. Και χαίρομαι γιατί στην Αθήνα δεν τα κουτσουρεύουν όπως εδώ στη Θεσσαλονίκη που δεν αφήνουν να δούμε την ομορφιά τους και να οσμισθούμε το άρωμά τους.
    Τα αγαπώ πολύ αυτά τα δέντρα και, σε μιά ομαδική έκθεση ("4 Εποχές")που ήδη τρέχει στην Gallery ΕΙΡΜΟΣ, εκθέτω μια ζωγραφιά με τίτλο "Τζακαράντες".
    Ενδιαφέρουσ η ιστοσελίδα σου, θα την παρακολουθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μπράβο που έγραψες για τις τζακαράντες!
    είχα καιρό να μπώ στα μπλόγκ, και όλες αυτές τις μέρες κυκλοφορώ στην Αθήνα και τις χαζεύω (δεν έχει μόνο στην Αθηνάς, έχει και στο πεδίον του Αρεως, και αλλού...) και σκέφτομαι κι εγώ κάτι να γράψω γι αυτές, πολύ με εμπνέουν... αλλά ακριβώς δεν "γράφουν" πολύ στο φακό...
    και χάρηκα ιδιαίτερα που κάποιος έγραψε γι αυτές τις όμορφες μωβ λυγερές... που έχουν εκτός από ωραία λουλούδια, και όμορφους καρπούς, σαν μικρά γλυπτά...
    ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή