Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

ΣΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 8 ΧΡΟΝΙΑ


Άγραφα 2011.
Ο Κουκουρούντζος (1850 μ) δεν είναι και από τις ψηλότερες κορφές των Αγράφων όπως το Ντελιδήμι, το Φλιντζάνι, η Λιάκουρα και άλλες, αλλά είναι γνωστός γιατί υψώνεται χωρίς να τρομάζει – να φυλάει μοιάζει περισσότερο ως καλό στοιχειό τον τόπο- το χωριό Άγραφα.

Την πρώτη φορά που τον ανέβηκα, ήταν τον Οκτώβριο του 2003 να κάνω κάποιες φωτογραφίες και οι οποίες αποδείχθηκαν πολύ χρήσιμες και παραγωγικές για τα επόμενα χρόνια σε πολλά έργα και βιβλία. Εκείνη η φορά θυμάμαι, δεν εύρισκα κανέναν στο χωριό να με συνοδέψει και ξεκίνησα μόνος μου ακολουθώντας βέβαια τις οδηγίες που έδωσαν.

Έτσι πήρα το μονοπάτι από τον Άι Γιάννη που βρίσκονται φυτεμένες όλες οι κεραίες των Αγράφων και αφού πέρασα από το καλύβι του Γιώργου Βουτσέλη και διέσχισα το πυκνό ελατόδασος πέρασα στη γυμνή ανηφοριά με τις μεγάλες πέτρες χωρίς να γνωρίζω πια αν περπατώ στο μονοπάτι αφού κάτι τέτοιο δεν ήταν πλέον ορατό γιατί ελάχιστοι βαδίζουν πια εκεί πάνω.

Ήταν γλυκός ο ανήφορος, σαν μεγάλα σκαλιά η πέτρες τις ανέβαινα με λίγη προσπάθεια και πολλές φορές χρησιμοποιώντας και τα χέρια κέρδιζα συνέχεια ύψος αλλά κάποια στιγμή διαπίστωσα πως ούτε πάνω μπορούσα να πάω αλλά ούτε και κάτω να γυρίσω. Άμαθος ακόμη από τα βουνά, δεν πρόσεξα και έτσι βρέθηκα εγκλωβισμένος σε κάτι μεγάλες πέτρες που πάνω από μια σάρα την οποία είχα ανεβεί αλλά ήταν αδύνατο να κατέβω χωρίς να τσακιστώ. Ήταν τρεις το απόγευμα και σύντομα θα νύχτωνε…

Προς στιγμήν με έπιασε φόβος αλλά δεν άφησα να με καταλάβει και πανικός. Κάθισα στην πέτρα, άναψα ένα τσιγάρο και σκέφτηκα τι μπορούσα να κάνω. Πήρα μερικά τηλέφωνα σε αγραφιώτες να ζητήσω βοήθεια αλλά κανένας δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Τότε ήταν που πήρα τα ΕΚΑΜ και αφού τους έδωσα να καταλάβουν που ήμουν, μου είπαν να κάτσω στη θέση μου και να περιμένω. Μου είπαν πως ξεκινάει ένα κλιμάκιο από τη Λαμία και ένα από την Καρδίτσα ενώ στην επιχείρηση θα συμμετείχε και η Αστυνομία από το Κερασοχώρι.

Το γεγονός πήρε είδηση και το κανάλι «ΕΝΑ» από τη Λαμία και άρχισαν να μου τηλεφωνούν συνέχεια. Σε μια τέτοια κίνηση, μου ξεφεύγει το τηλέφωνο και πέφτει στο γκρεμό. Προσπάθησα να μην αφήσω τον πανικό να με κυριέψει και εκτιμώντας την κατάσταση (θα με έπαιρναν και δεν θα με εύρισκαν και ποιος ξέρει τι μπορεί να έβαζαν στο νου τους ότι έπαθα) πήρα την απόφαση και κατέβηκα σερνόμενος και χωρίς να βλέπω το γκρεμό, πήρα το τηλέφωνο και ξαναγύρισα στην πέτρα που είχα αφήσει την τσάντα με τις μηχανές.

Έτσι είδα πως με λίγη προσπάθεια θα μπορούσα να ξεπεράσω το εμπόδιο και να ανέβω σε ένα ασφαλές μέρος. Πήρα δύναμη και με προσεκτικές κινήσεις, ξεπέρασα το εμπόδιο και βρέθηκα μετά από είκοσι μέτρα στο λιβάδι. Αμέσως πήρα τηλέφωνο το κλιμάκιο του ΕΚΑΜ και τους είπα τι έγινε. Μου τα έψαλαν λίγο αλλά το χάρηκαν κι αυτοί που δεν θα έρχονταν στα Άγραφα και θα με έψαχναν μέσα στη νύχτα στα βουνά. Πήρα και το κανάλι αλλά απ’ αυτούς άκουσα τα εξ’ αμάξης γιατί τους ακύρωνα την είδηση!

Τέλος πάντων, αφού τακτοποίησα την κατάσταση ανέβηκα μέχρι την κορυφή την ώρα που είχαν αρχίσει να πέφτουν οι ίσκιοι στις χαράδρες και τα ποτάμια των Αγράφων και το χωριό είχε ένα υπέροχο φως. Το ίδιο ωραίο φως έλουζε και όλες τις κορυφές προς τα ανατολικά και ομολογώ πως ήταν από τις στιγμές που θα ζήλευαν όλοι οι φωτογράφοι να είναι εκεί πάνω.

Άγραφα 2003.

Ξανανέβηκα άλλη μια φορά στον Κουκουρούντζο το 2006 αλλά είχε συννεφιά και δεν κατάφερα πολλά πράγματα τότε. Εκείνη τη φορά όμως είχα προνοήσει και πήρα μαζί μου συντροφιά τον Βασίλη Χαλιμούρδα ή «Αδερφό» όπως τον λένε στα Άγραφα και ο οποίος ήξερε απέξω και ανακατωτά όλη την περιοχή και κάνει μάλιστα και ωραία παρέα.

Σήμερα ανέβηκα πάλι τον Κουκουρούνζο να κάνω την ιδία φωτογραφία με το 2003 για να δω τις αλλαγές που έγιναν στο χωριό μέσα σε αυτά τα οχτώ χρόνια και πήρα μαζί μου τον Βασίλη. Ήταν μια υπέροχη μέρα και ο κόπος μας δεν πήγε χαμένος αφού γυρίσαμε με πολλές ωραίες φωτογραφίες από τα Άγραφα και όλες τις κορυφές της περιοχής και τις οποίες θα γνωρίσετε σιγά – σιγά στην εξέλιξη του νέου βιβλίου που ετοιμάζω και είναι ένα αφιέρωμα στο χωριό Άγραφα και στους ανθρώπους του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου