Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα να
έχουμε, αφού σήμερα επιστρέφουν στη δουλειά (;) μαζί με τους πνευματικούς
ανθρώπους του τόπου και οι δημόσιοι υπάλληλοι και η πόλη παίρνει λίγη ζωή μέσα
στο καλοκαίρι. Αυτά όσον αφορά την πόλη αλλά μιας και έχω πολύ φρέσκο σε όλες μου
τις αισθήσεις, τον αέρα της μικρής μου
πατρίδας και εκτιμώντας τον μεγάλο αριθμό τα like που μάζεψε η μάνα μου χθες στη
φωτογραφία που την έδειχνε να κόβει ένα καρβέλι ψωμί που είχε ζυμώσει με τα
χέρια της, είπα να δώσω σήμερα λίγη συνέχεια με ένα άλλο θέμα που εδώ και
χρόνια το έχω συνδυάσει πάλι με τη μάνα μου και αυτό δεν είναι παρά η μεγάλη
ορτανσία που έχει και καμαρώνει στην αυλή της στο χωριό και για την οποία έχω
ξαναγράψει πολλές φορές. Άλλη μια δεν πειράζει όμως…
Αυτή η ορτανσία λοιπόν κατάφερε φέτος και ξεπέρασε
το ύψος των δύο μέτρων και τούτο σαφώς οφείλεται στη φροντίδα που τις παρέχει η
μάνα μου και στο καλό καστανόχωμα που ρίχνει στις ρίζες της καθώς και στο
σκόρδο που έχει κάπου στο φύλλωμά της κρυμμένο να μην τη ματιάσουν. Προχθές
λοιπόν που ήμουν στο χωριό την είδα να πιάνει ένα ψαλίδι και να αρχίζει να
κόβει λουλούδια από την ορτανσία, τα πιο μεγάλα και ωραία. Απόρρησα γιατί κάτι
τέτοιο μου φάνηκε πολύ παράξενο να το κάνει. Τη ρώτησα και μου απάντησε, με
καμάρι πάλι πως τα ζήτησε μια ξαδέλφη μου, η Ειρήνη Αντωνοπούου που ο γιός της, ο Γιώργος
θα παντρεύονταν την Κυριακή την Κατερίνα, κόρη του παπα Φάνη και εγγονή του Κώστα και της Ειρήνης Καλύβα, από τον Μάραθο των Αγράφων για να τα χρησιμοποιήσουν στο στολισμό του γάμου.
Γι’ αυτό και διάλεξε τα μεγαλύτερα λουλούδια της ορτανσίας και συμπλήρωσε τα
μπουκέτα που θα έστελνε στον εγγονό της που συμπαθεί ιδιαίτερα, με τα καλύτερα
τριαντάφυλλα που είχε στην αυλή της γκρινιάζοντας λιγάκι γιατί η ζέστη της ημέρας
τα είχε λίγο ταλαιπωρήσει.
Πάνω σε αυτό το έργο λοιπόν την
έπιασα και προσπάθησα να τη φωτογραφίσω με μέτρια αποτελέσματα γιατί δεν τις πολυαρέσουν
οι φωτογραφίες και δεν κάθονταν στο ίδιο σημείο ούτε ένα κλάσμα του
δευτερολέπτου. Κάτι πέτυχα και για να συμπληρώσω την εικόνα, είπα και στον
πατέρα μου να σταθεί δίπλα στην ορτανσία για να τους έχω και τους δυο μαζί κι
εκείνος, στήθηκε σαν να του βγάζουν φωτογραφία για ταυτότητα. Έτσι, την επόμενη
φορά που θα έχω θέμα με τους δυο τους, θα καλέσω άλλο φωτογράφο γιατί δεν μπορώ
να τα βγάλω πέρα μαζί τους σε τέτοιες περιστάσεις…
Να 'σαι πάντα καλά Ηλία να τιμάς τα γονικά σου και τη γενέτειρά σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσια σελίδα , υπέροχες αναρτήσεις και ωραιότατες οι περιγραφές σας .
ΑπάντησηΔιαγραφήNα τα χαίρεσαι τα γερόντια σου φίλε Ηλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι γεροί εύχομαι και να σου/μας χαρίζουν χρώματα και διδαχές!