Δεν γνωρίζω τι οδήγησε το μικρό πουλάκι να πέσει στη σίτα
του φωτισμένου παράθυρου και μετά να κάτσει στο περβάζι και να με παρακολουθεί
ήσυχο. Πιθανόν κάτι να το ξύπνησε εκεί που ήταν κουρνιασμένο και τρόμαξε αλλά
δεν είχε κανέναν να το προστατεύσει καθώς ήδη έχει «πετάξει» από τη φωλιά και
λογίζεται πλέον ώριμο πλάσμα στο κόσμο των πουλιών. Να κυνηγούσε το βράδυ
έντομα, αποκλείεται καθώς αυτό το στρουθίον δεν είναι από τα νυκτόβια αλλά δεν
αποκλείεται να είδε ένα εφιάλτη και να ξύπνησε τρομαγμένο.
Τέλος πάντων, μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό υποθέσεις γιατί
ένα νεαρό στρουθίον έπεσε πάνω στη σίτα του παραθύρου αλλά σημασία έχει πως δεν
δίστασε να μπει στο δωμάτιο όταν την ανέβασα. Στην αρχή πετούσε εδώ κι εκεί και
σαν κούρνιασε το πλησίασα και το έπιασα χωρίς αυτό να αντιδράσει. Μόνο η
καρδούλα του χτύπαγε γρήγορα αλλά σιγά – σιγά ησύχασε και χαλάρωσε. Το ίδιο
χαλάρωσα κι εγώ την χούφτα μου και σαν την άνοιξα το είδα να μην φεύγει,
αντιθέτως άρχισε να περπατάει πάνω στο χέρι μου. Έτσι προκλήθηκα και έπιασα τη
μηχανή να αποθανατίσω το ωραίο γεγονός που ένα πουλάκι ένιωσε τόσο χαλαρό και
ασφαλή μαζί μου και κράτησα τις στιγμές που μέσα κι έξω από τα δαχτυλά μου,
πάνω και κάτω από την παλάμη μου και στον ώμο μου ποζάριζε στο φακό.
Ήταν αργά και πέφτοντας για ύπνο άφησα το παράθυρο χωρίς σίτα
και το πρωί είδα πως το μικρό πουλάκι είχε κάνει κυριολεκτικά φτερά αλλά
πιστεύω πως και κάποια άλλη νύχτα θα πλησιάσει πάλι το παράθυρο και θα δώσει
σήμα με τα φτεράκια του να του ανοίξω…
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 10082015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου