Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

ΤΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ



Όχι, δεν πρόκειται για ξαφνική έφοδο της φύσης στην πόλη που μετατρέπει τα άγονα χώματα γύρω από τις ρίζες των ταλαιπωρημένων δέντρων σε κηπάρια που θα φυτρώνουν ωραία φυτά και λουλούδια. Τέτοια είναι πολυτέλειες και δεν αρμόζουν στον πολιτισμό της βεβήλωσης των πάντων που ζούμε κάθε μέρα. Κάθε μέρα όμως δεν φυτρώνουν μανιτάρια στα πεζοδρόμια, και ειδικά στην Αγίου Μελετίου απ’ όπου και η φωτογραφία και τούτο δυστυχώς δεν είναι από τα γεγονότα που χαιρετίζομαι γιατί όπως θα πουν και οι ειδικοί, από το σάπισμα της ρίζας φυτρώνουν αυτά τα πλάσματα και ο ρόλος τους είναι να αποδομήσουν τη νεκρή ύλη για να φυτρώσει ένας καινούργιος κόσμος. Αν βεβαίως προλάβουν… 

ΑΘΗΝΑ, 28032016

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

ΤΟΣΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΡΜΟ ΣΥΚΙΑΣ



«Παραμιλάς;» μου είπε μια φίλη που με είδε χθες το απόγευμα να τριγυρίζω γύρω από ένα κορμό συκιάς σε κάποιο παρκάκι στη Νέα Ιωνία και με ρώτησε τι φωτογραφίζω. «Μετράω», της απάντησα «πόσα γυναικεία σώματα είναι ανεπτυγμένα πάνω στον κορμό». Και ήρθε κι αυτή να τα μετρήσουμε αλλά δεν βγάλαμε λογαριασμό από πόσα κορμιά, λεπτομέρειες σωμάτων και κάποια πρόσωπα ήταν πάνω στον κορμό της μεγάλης συκιάς. Φυσικά με τις φωτογραφίες κι εσείς δεν μπορείτε να βγάλετε άκρη αλλά σας υπόσχομαι πως μια μέρα που δεν θα βρέχει και πριν φουντώσουν τα φύλλα αυτής της συκιάς, θα προσπαθήσω να τα μετρήσω και γιατί όχι, να τους δώσω και ονόματα…









Μου αρέσει στους κορμούς των δέντρων να βλέπω και σχήματα από σώματα ανθρώπων, πράγμα που συμβαίνει πολύ συχνά με τα πλατάνια αλλά μια συκιά που είδα χθες, ήταν αποκάλυψη…

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΜΙΑΣ ΛΑΜΠΡΗΣ ΕΠΟΧΗΣ


Στα χωριά που αγαπάμε και πηγαίνουμε να δούμε τους ανθρώπους που τα ζωντανεύουν όλο το χρόνο, τη δύναμή τους την εκτιμούμε με τα τζάκια που καπνίζουν το χειμώνα και τούτο αποτελεί και δείκτη επιβίωσης ορισμένων οικογενειών και μοναχικών ανθρώπων πάσης ηλικίας. Τελευταία, και τούτο είναι ιδιαίτερα στενάχωρο για όσους πιστεύουμε πως οι μικρές πατρίδες μπορεί κάποτε να αναστηθούν, τα τζάκια που καπνίζουν έχουν λιγοστέψει δραματικά σε σημείο που σε ολόκληρα χωριά δεν βλέπουμε κανένα πλέον.

Κάτι άλλο επίσης που παρακολουθούμε είναι και η κτηνοτροφία η οποία αποτελούσε δείγμα της στοιχειώδους οικονομίας κάθε τόπου καθώς από αυτή εξασφαλίζονταν βασικά προϊόντα για την επιβίωση των ανθρώπων σε φτωχές και μειονεκτικές περιοχές είτε τα ζωντανά τους αθροίζονταν σε μεγάλα κοπάδια ή μετριόνταν σε ισχνά κοπαδάκια. Κι εδώ οι εκτιμήσεις είναι μελαγχολικές καθώς τα τελευταία χρόνια η κτηνοτροφία στα περισσότερα μικροχώρια έχει καταρρεύσει εξαιτίας της αδυναμίας κυρίως ης παλαιότερης γενιάς να την εξυπηρετήσει.

Την πορεία αυτής της κατάρρευσης μπορούμε να περιγράψουμε μέσα από τις αφηγήσεις της κυρά Πηνελόπης Κουτρούμπα στην Καστανιά του Προυσού καθώς η ίδια ασχολήθηκε με αυτήν από τα παιδικά της χρόνια, τότε που το χωριό ήταν γεμάτο κόσμο και δύναμη. Στην ακμή της οικογένειάς της, περί την δεκαετία του ’70  είχε φτάσει να έχει και 200 κεφάλια γιδοπρόβατα και έκτοτε ακολούθησε μια πτωτική πορεία και η οποία μάλλον θα κλείσει με τρείς κατσίκες, αριθμό που μπορεί τώρα να εξυπηρετήσει. Αυτές τις τρεις κατσίκες, την 12χρονη Κίτσα και τις νεότερες Χιόνα και Μπάλιω έχει σε μια ωραία καλύβα στο χωριό και τις προσέχει η ηλικιωμένη επίσης σκύλα που ακούει στο όνομα Σφήκα και η οποία ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει απομακρυνθεί από την κυρά της και το κοπαδάκι.


ΚΑΣΤΑΝΙΑ, 14032016

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΑΝΘΙΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΤΟΠΟΙ…



Στην Καστανιά Προυσού Ευρυτανίας, το 80% των σπιτιών περίπου, αυτές τις ημέρες είναι σφαλισμένο να μη μπει ο χειμώνας μέσα και τα διαλύσει. Σε κάποια σίγουρα θα βρεθεί την άνοιξη το χέρι εκείνο που θα παραμερίσει τους τσίγκους από τις πόρτες και θα ανασάνουν για λίγους μήνες ζωή και οι κάμαρές τους θα ακούσουν φωνές, αλλά κάθε χρόνο που περνάει, όλο και μεγαλώνει ο αριθμός εκείνων που λυγίζουν από τη σιωπή…








































































ΚΑΣΤΑΝΙΑ, 17032016