ΕΞI ΩΡΑΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Η Αγγελική Κοσμοπούλου

Ασφαλώς και ήταν μια διαφορετική προεκλογική εκδήλωση για την Αθήνα που διοργάνωσε χθες η Αγγελική Κοσμοπούλου στην «Οικία Κατακουζηνού», στο Σύνταγμα. Εκεί,σε μια μεγάλη παρέα φίλων από την ομάδα «ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» αλλά και άλλους που αγαπούν και ενδιαφέρονται για την πόλη μας, οι Νίκος Βατόπουλος, Αγγελική Κοσμοπούλου, Ράνια Οικονομίδου, Νίκη Σερέτη, Κωστής Σφυρικίδης και Νίκη Τσιρώνη διάβασαν κείμενα των Ιωάννη Κανδύλη, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Κώστα Ταχτσή, Θοδωρή Γκόνη, Πηνελόπης Δέλτα και ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης ένα απόσπασμα από δικό του βιβλίο. ‘Ετσι τίμησαν τους συγγραφείς που είδαν με τη δική τους ματιά και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές την Αθήνα μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν και φυσικά την Αγγελική Κοσμοπούλου που κατεβαίνει στις ερχόμενες Δημοτικές Εκλογές  με τον Συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη «Δικαίωμα στην Πόλη». Καλή της επιτυχία...

 

ΑΘΗΝΑ, 29042014

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Αν και είμαι ακόμη πνιγμένος με τα δικά μου και χαμένος σε μια θάλασσα χαρτιών γι’ αυτό που ετοιμάζω, προλαβαίνω εντούτοις στη μικρή βόλτα που κάνω ανά δυο μέρες από το σπίτι ως το Polis να πιάνω λίγες σκηνές από την προεκλογική δραστηριότητα των φίλων και να μαθαίνω τι κάνουν και πως κινούνται. Έτσι προχθές ήταν μια ωραία συνάντηση με την Κατερίνα Παλιού (για συντομία σας παραπέμπω στη εξαιρετική παράσταση της «Μήδειας» που ανέβασε φέτος στο Ίδρυμα Κακογιάννη) και τον φίλο Βασίλη Χατζηϊακώβου που τους έπιασα να τα λένε, για τις εκλογές και άλλα πολλά, στο τέλος της εκδήλωσης που διοργανώνει τακτικά εκεί ο Νίκος Κοτζιάς της Κίνησης Ιδεών ΠΡΑΤΤΩ. Τι είπαν, τι κουβέντιασαν, δεν ξέρω, θα το μάθουμε τις επόμενες ημέρες που η Κατερίνα η οποία συμμετέχει στο συνδυασμό «Δύναμη Ζωής» για την περιφέρεια Αττικής με επικεφαλής τη Ρένα Δούρου (Κεντρικός Τομέας) θα μας καλέσει σε μια συνάντηση και θα ακούσουμε από κοντά  τι έχει να μας πεί και τι προτείνει πάνω στα θέματα που δουλεύει . Από πλευράς μου της εύχομαι καλή επιτυχία και στον Βασίλη που καμαρώνει δίπλα της, να της φέρει γούρι και φυσικά την επόμενη φορά να είναι έτοιμος κι αυτός να τον ψηφίσουμε....

 

ΑΘΗΝΑ, 29042014

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ ΚΡΥΒΕΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

The game is over ή αλλιώς, κανένα ρόπαλο δεν πρόκειται να βρεθεί στην τροχιά που κάνει ένα μπαλάκι ή και δυο μπαλάκια, να τα εμποδίσουν να την ολοκληρώσουν.

Η διαφήμιση (ποιος θυμάται άραγε την ταχύτητα που άλλαζε το θέμα στα τεράστια πλαίσια των εταιρειών διαφήμισης τα χρόνια της ανέμελης ζωής) φαίνεται πως δεν έχει πελάτες ή μας περιμένουν νέες εκπλήξεις, από ένα χώρο που μοιάζει μεν να έχει σβήσει αλλά σίγουρα δεν έχει καταθέσει τα όπλα, έστω και αν αυτά είναι ραγισμένα...

(Από το παρατημένο πάρκινγκ Σόλωνος και Μαυρομιχάλη γωνία, το πλαίσιο με νέο θέμα).

ΑΘΗΝΑ, 28042014

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΤΖΑΒΕΛΛΑ

 

Παρακολουθώ από πρόπερσι που την ανακάλυψα, μια χελιδονοφωλιά στο στεγασμένο χώρο μιας τυπικής πολυκατοικίας στην οδό Τζαβέλλα, προς τη μεριά της Θεμιστοκλέους. Την παρακολουθώ γιατί αποτελεί παράδοξο να φωλιάζουν χελιδόνια στα Εξάρχεια και μάλιστα χαμηλά, σε μια γούβα της γειτονιάς. Θα μπορούσαν κάλλιστα να φωλιάζουν πιο ψηλά, προς την Καλλιδρομίου να πούμε η οποία και πιο ανοιχτός δρόμος από τη Τζαβέλλα είναι και πλέον κατάλληλα κτίρια για να χτίσουν τις φωλιές τους έχει. Θα μπορούσαν επίσης να πάνε να φωλιάσουν στον περιφερειακό του Στρέφη ή αλλού στη Νεάπολη. Άγνωστο λοιπόν για ποιο λόγο,αυτά τα χελιδόνια προτιμούν να φωλιάζουν στη Τζαβέλλα...

 

Την παρακολουθώ επίσης και για ένα άλλο, παράξενο επίσης λόγο. Αυτά τα χελιδόνια έχουν χτίσει τη φωλιά τους πάνω σε μια εγκατάσταση φωτισμού με μακρόστενες λάμπες από τις οποίες η μια μόνο λειτουργεί.  Δεν ξέρω γιατί διάλεξαν αυτό το σημείο, απορώ πως δεν τα εμποδίζει ο φωτισμός τη νύχτα; Δεν τα ενοχλεί η θεσμοκρασία που ανεβαίνει όταν αυτές είναι αναμμένες; Δεν ξέρω, τι τρέχει με αυτά τα χελιδόνια. Δεν καταλαβαίνουν σε τι περιβάλλον ζούν ή αρνούνται να το αποδεχτούν. Μπορεί πάλι να μην επηρεάζονται καθόλου απ’όλα αυτά οπότε,  γούστο τους είναι να φτιάχνουν φωλιές όπου θέλουν. Μπορεί επίσης να έχουν καεί κατά το παρελθόν από τίποτα γάτες που έφτασαν στις φωλιές τους ή από κανένα σκουπόξυλο που τις χάλασε γιατί ο νοικοκύρης της βεράντας και του παραθύρου φοβόνταν τα έντομα και τις κουτσουλιές και γι’ αυτό διάλεξαν αυτό το σημείο που και ψηλά είναι και φωτισμό έχει να βλέπουν τι τα πλησιάζει. Ένα σωρό μπορεί να εκφράσουμε γι’ αυτή την φωλιά και ποτέ δεν θα μάθουμε κάτι το πειστικό γιατί δεν ξέρουμε τη γλώσα των χελιδονιών και ποτέ δεν θα τη μάθουμε.

Τα είδα πέρσι και εξέφρασα τις ίδιες απορίες. Ήταν προχωρημένος ο Ιούνιος και ήδη τα χελιδονάκια της περσινής χρονιάς είχαν μάθει να πετάνε και γέμιζαν το χώρο με τα απονήρευτα φτερουγίσματά τους. Ήταν μάλιστα πολλά,επτά με οχτώ μέτρησα γιατί στην πάνω μακρόστενη λάμπα ήταν χτισμένες δυο φωλιές. Προχτές που πέρασα από εκεί να δω τι γίνεται, είδα πως μόνο η μια από τις δυο φωλιές είχε φέτος μέσα χελιδόνια και μάλιστα κλωσσούσαν και ούτε καν μου έδωσε σημασία αυτό που ήταν μέσα. Η άλλη φωλιά δεν είχε τίποτα μέσα. Ρώτησα τον βιβλιοδέτη που έχει εργαστήριο στο ισόγειο της πολυκατοικίας αν είχε δει χελιδόνια και σ΄εκείνη και μου είπε πως φέτος δεν είδε. Τι να έγινε το άλλο ζευγάρι, ούτε ήξερε, ούτε ποτέ θα μάθουμε. Όπως και δεν θα ξέρουμε στο μέλλον αν είχαν φωλιές τα χελιδόνια στη οδό Τζαβέλλα σαν ο καεί και η άλλη λάμπα της εγκατάστασης που πάνω τους ήταν χτισμένες και υποχρεωθούν να την αλλάξουν.Εύχομαι όταν γίνει κάτι τέτοιο, να είναι χειμώνας και τα χελιδόνια να είναι μακριά στην Αφρική....

ΑΘΗΝΑ, 28042014

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ...

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα να έχουμε όλες και όλοι. Αναστάσιμη όπως συνηθίζεται να πιστεύουμε πως είναι η περίοδος που ακολουθεί το Πάσχα και σύμφωνα με το τυπικό των ευχών, αυτές μπορούν να ανταλλάσονται για σαράντα ημέρες. Το λέω αυτό γιατί ενώ είχα όλη την καλή διάθεση να στείλω σε όλες τις φίλες και τους φίλους κάρτες με ευχές και θέματα αναστάσιμα, για πρακτικούς λόγους κάτι τέτοιο ήταν ακατόρθωτο. Στη σκέψη μου όμως σας είχα όλους όπου και αν βρισκόσανταν και ευχόμουν να περνούσατε καλά . Οι χαιρετισμοί μου, με μια ιδιαίτερη φωτογραφία από την άδεια Αθήνα όπου όποιος ήθελε μπορούσε να την περπατήσει και να δει πως ντύθηκαν με διάφορες, δόκιμες ή αδόκιμες εικαστικές συνθέσεις οι προσόψεις πολλών καταστημάτων στο ιστορικό κέντρο και ιδιαίτερα στην οδό Αθηνάς.

ΑΘΗΝΑ, 22042014

ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΓΕΥΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

 

Δεν έφυγα φέτος μακριά από την Αθήνα τούτες τις ημέρες κι έτσι βρήκα την ευκαιρία να πάω σήμερα το πρωί στο Ρουφ, όπου στους χώρους του Γυμναστηρίου, ο Δήμος Αθηναίων θα έκανε το πασχαλιάτικο τραπέζι σε δημότες που για μια σειρά λόγους ο καθένας δεν μπορούσαν να το κάνουν σπίτι τους η στη γειτονιά τους. 

Ο Δήμαρχος Αθηναίων, ο Ελευθέριος Σκιαδάς και άλλοι άνθρωποι από το Δήμο στο πασχαλινό γεύμα για τους άστεγους και αναξιοπαθούντες δημότες.

 Όταν πήγα εκεί, μαζί με την Άρτεμη που ήθελε να με ακολουθήσει, βρήκαμε πολλούς να περιμένουν απλωμένοι στα παγκάκια και ξαπλωμένοι στο γρασίδι του μικρού πάρκου. Οι ηλικίες τους, πάνω από τα εξήντα οι περισσότεροι, σε ίση περίπου αναλογία άντρες και γυναίκες και πολύ λίγα παιδιά. Οι περισσότεροι από τους προσελθόντες ήταν Έλληνες, αρκετοί αλλοδαποί που από την ομιλία τους φαίνονταν ότι μένουν αρκετά χρόνια στην πατρίδα μας, περιορισμένος αριθμός τσιγγάνων, ελάχιστοι ασιάτες και σχεδόν κανένας από τους μαύρους της πόλης. 

Ποιοι ήταν τώρα αυτοί οι Έλληνες που πήγαν στο πασχαλινό τραπέζι του Δήμου; Ασφαλώς είναι άνθρωποι της «διπλανής πόρτας» που λέμε για να ξεμπερδεύουμε από τέτοια ενοχλητικά θέματα, άνθρωποι που στην πλειονότητά τους εγώ προσωπικά τους έχω τους ξαναδεί στους δρόμους της Αθήνας και στην πέριξ της Βαρβακείου περιοχή καθώς και σε πολλές λαϊκές αγορές του κέντρου, ορισμένους μάλιστα τους ξέρω αρκετά καλά, όπως γνωστό κουλουρτζή της Ομονοίας τον οποίο είδα περνώντας μετά από την πλατεία να τρώει το φαγητό που πήρε από το Δήμο στο πόστο του. Με λίγα λόγια είναι άνθρωποι που ζουν κυριολεκτικά στο δρόμο και δεν χάνουν την καμιά ανάλογη ευκαιρία για δωρεάν φαγητό και φυσικά, οι περισσότεροι γνωρίζονται μεταξύ τους και έτσι ειδοποιεί ο ένας τον άλλο όταν τυχαίνουν τέτοιες περιπτώσεις. Αρκετοί δε από αυτούς, κυκλοφορούν με ένα συρόμενο σάκο να βάζουν μέσα ότι βρίσκουν και δεν αποκλείεται μέσα σε αυτόν να είναι όλα τους τα υπάρχοντα. Να σημειώσω επίσης, ότι από τους προσελθόντες, εκατοντάδες σίγουρα, δεν φαίνονταν κανένας να έχει εξάρτηση από ναρκωτικά. 

 

Είναι δύσκολο θέμα το να περιγράψω αυτόν τον κόσμο και να είμαι αντικειμενικός, αλλά θα τολμήσω να πω πως όλοι διάθεταν μια ιδιαίτερη αξιοπρέπεια, λίγοι είχαν χαμηλωμένα τα μάτια ενώ οι γυναίκες ειδικά, έδειχναν μια φθαρμένη από το χρόνο και την ανάγκη κοκεταρία την οποία όμως διατηρούσαν σαν να πήγαν σε μια γιορτή. Από τους άντρες αντιθέτως πολλοί ήταν εκείνοι που ήρθαν όπως – όπως ενώ αρκετοί ήταν επίσης και αυτοί που ήρθαν με γραβάτα. Ανάμεσά τους είδα και ορισμένους που ήταν ζευγάρι ενώ κάποιοι ήρθαν πάλι οικογενειακώς. Ήταν μια πρόκληση ο καθένας τους για μια ιδιαίτερη φωτογραφία αλλά όπως καταλαβαίνεται, δεν συνιστάται σε τέτοιες περιπτώσεις. Όλοι όσοι πήγαμε εκεί, δημοσιογράφοι, φωτογράφοι αλλά και τηλεοπτικά συνεργεία ήμασταν σεμνοί και σταθήκαμε λίγο πίσω από την κίνηση για να μην προκαλέσουμε καθώς δεν ήταν και λίγοι που έχουν μια ιδιαίτερη άποψη για τα ΜΜΕ και μεταξύ μας, δεν έχουν και άδικο. Επαναλαμβάνω πάντως ότι θα ήταν μια ιδιαίτερη «πινακοθήκη» η φωτογράφιση όλου αυτού το κόσμου (με ονοματεπώνυμο εννοείται και λίγα στοιχεία για τον καθένα) αλλά κάτι τέτοιο ήθελε πολύ χρόνο και συστάσεις πριν το κλικ. Κρατάω πάντως την ιδέα και θα τη βάλω στο μέλλον μπροστά…

Σημασία έχει επίσης ότι κανένας σχεδόν απ’ όλο αυτό το ποικίλο πλήθος δεν εξέφρασε οργή για την κατάσταση που βρίσκεται, ούτε πάλι επιχείρησαν να φέρουν σε δύσκολη θέση το Δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη όταν ήρθε και έκαστε αρκετή ώρα μαζί τους στην αίθουσα όπου γευμάτισαν. Στην επιχείρηση, γιατί περί επιχείρησης επρόκειτο με κύριο χαρακτηριστικό του απρόοπτου από πλευράς του πλήθους, πήραν μέρος πολλοί άνθρωποι από το Δήμο, ξεχώρισα τον καλό φίλο Ελευθέριο Σκιαδά που πρωτοστατούσε μαζί με άλλα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και όπως όλοι διαπίστωσαν, τα πράγματα εκτυλίχθηκαν ικανοποιητικά και όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι και με μια σακούλα πράγματα για το σπίτι. Φυσικά κάποιοι άργησαν και δεν βρήκαν τίποτα, αλλά γι’ αυτούς θα ακολουθούσε άλλο τραπέζι το απόγευμα, στο γνωστό χώρο στην οδό Πειραιώς και Σοφοκλέους.

Από πλευράς μου, εύχομαι να έρθει σε όλους η Ανάσταση που ο καθένας περιμένει στη ζωή του και στους ανθρώπους του Δήμου και στον Δήμαρχο, καλή δύναμη και να είναι πάντα δίπλα σε όλους τους δημότες ή στους παρεπιδημούντες στην Αθήνα, Έλληνες και αλλοδαπούς που έχουν ανάγκη και με τον τρόπο τους να τους βοηθούν.  

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δεν ξέρω πόσοι πήγαν φέτος στην πασχαλινή αυτή γιορτή του Δήμου, γιατί έφυγα νωρίς , φαντάζομαι που τούτο μπορεί  όποιος ενδιαφέρεται να το διαπιστώσει από τη γραμματεία του Δήμου που κρατά τέτοιους λογαριασμούς.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΤΣΑΣ

 

Τα δακράκια (ηράνθεμα επιστημονικώς) είναι κάτι πανέμορφα λουλούδια που ανθίζουν αυτές τις ημέρες στην ημιαλπική ζώνη των βουνών μας και εωδιάζει ο τόπος όλος. Για μας μάλιστα τους ορεινούς είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το Πάσχα γιατί ήταν μια αφορμή να πάμε να τα μαζέψουμε στο βουνό και με αυτά να στολίσουμε τον επιτάφιο. Η εκδρομή αυτή γινόταν πάντα την Μεγάλη Πέμπτη και ήταν μια αφορμή να αποδράσουμε κυριολεκτικά από τα αγροτικά σπίτια μας που οι δουλειές ποτέδεν σταματούσαν.

Παρά την ανάπτυξη των ανθοπωλείων σε όλη τη χώρα, εντούτοις ο στολισμός των επιταφίων στα χωριά του Τυμφρστού συνεχίζεται να γίνεται με δακράκια τα όποια τώρα που άνοιξαν οι δασικοί δρόμοι μπορεί ο καθένας να πάει να τα μαζέψει. Φυσικά η ανθοφορία των δακρακιών εξαρτάται από τον καιρό και τις ανοιξιάτικες ιδιοτροπίες του και πολλές φορές, όταν είναι βαρύς ο χειμώνας και έχει πολύ χιόνι, αργούν να ανθίσουν και όταν το Πάσχα είναι νωρίς, τότε οι επιτάφιοι στολίζονταν μόνο με πρασινάδες.

Είναι ολόκληρη ιστορία τα δακράκια και μου τη θύμισαν χθες οι καλοί φίλοι του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καρδίτσας,που πήγαν στην κορυφή της Μάρτσας από την πλευρά της Τριφύλλας αυτή τη φορά και όχι από τη Νεράιδα όπως κάναμε το καλοκαίρι να μαζέψουν δακράκια τα βρήκαν μέσα στο χιόνι. Όλο το χειμώνα που μας πέρασε είναι ζήτημα αν είχε πέσει χιόνι παρπάνω από πέντε πόντους στα Άγραφα κι έτσι βγήκαν τα λουλούδια. Χθες όμως που ενέσκηψε πάλι χειμώνας τα πλάκωσε ένα λεπτό παγωμένο χιονάκι αλλά δεν παθαίνουν τίποτα καθώς από τη φύση τους έχουν τέτοιες αντοχή που και να τα θάψει το χιόνι θα βγούν πιο φρέσκα μόλις λιώσει. Είναι σαν να ανασταίνονται...  

ΑΘΗΝΑ, 19042014

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΚΤΗΜΟΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Καλημέρα σας... Διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα, μέσα στο κλίμα που δημιουργούν τα πάθη του Χριστού και τα δικά μας πάθη και παθήματα. Ειδικά τα παθήματα που εκεί που λένε να τελειώσουν, νάτα πάλι αρχίζουν από την αρχή και για να είμαι πιο σαφής, εννοώ αυτά που έχουν να κάνουν με την πολιτική και τις συνέπειες της. Όπως και να έχει όμως, όλοι προσβλέπουμε σε μια Ανάσταση και την ευχόμαστε σε όλους. Έτσι, σαν μια πρόγευση αυτής της μεγάλης ημέρας, αρχίζω να σας στέλνω κάρτες από αυτές που μου αρέσει να φτιάχνω και ελπίζω να σας αρέσει το θέμα καθώς προσπαθώ κάθε χρόνο να τις ανανεώνω. Κάποιες βέβαια μπορεί να είναι από πέρσι, αλλά δεν πειράζει καθώς το μήνυμά τους είναι διαχρονικό και εκτός αυτού, μπορεί να τις εκτιμήσετε και ως συλλεκτικό είδος...

AΘΗΝΑ, 17042014

ΤΗΝ ΓΛΥΤΩΣΑ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ!!!!

 

Δεν λέω, με έτρωγε λιγάκι κι εμένα να εκτεθώ στις εκλογές, με τσιγκλούσαν οι φίλοι, με έψηναν οι γνωστοί να μπω στο παιχνίδι αλλά κάπως τα κατάφερα και γλίτωσα το χρίσμα. Πως τα κατάφερα; Απλά, άφησα να με παρασύρουν αλλού οι μούσες του ρεπορτάζ στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας αλλά και οι γερόντισσες στα Άγραφα που μαζί κοσκινάμε την ιστορία του τόπου τους. Με λίγα λόγια, είχα δουλειές και δεν προλάβαινα. Δουλειές που με τον τρόπο τους και όπως εκφράζονται στο δημόσιο λόγο, βοηθάνε και συμβάλλουν  σε πολλά πράγματα που αφορούν τη ζωή μας στην πόλη και σε όλη την Ελλάδα...

ΑΘΗΝΑ, 15042014

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ

 

Το ξεκίνησα τα προηγούμενα έτη και μου αρέσει ακόμη, να φτιάχνω ευχετήριες κάρτες με φωτογραφίες που έχω τραβήξει εγώ και να τις στέλνω στις φίλες και τους φίλους την ημέρα που εορτάζουν την ονομάστική τους εορτή ή τα γενέθλιά τους, αντί αυτών των έτοιμων που βρίσκουμε στο δίκτυο και προσπαθώ, το θέμα να ταιριάζει σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ομολογώ πως δεν είναι και εύκολη δουλειά αυτό αλλά μου αρέσει να την κάνω και τελευταία μάλιστα προσπαθώ να φτιάχνω μερικές κάρτες που να απευθύνονται σε περισσότερο κόσμο με την έννοια του τόπου καταγωγής ή διαμονής, ομάδες κοινών ενδιαφερόντων, συλλόγους συνδέσμος κ.λ.π. για να λιγοστεύω τη δουλειά αλλά και να  παίζει αυτή η χειροποίητη δικτυακή κάρτα το στοιχείο της σύνδεσης και της αναγνώρισης.

Έτσι λοιπόν, εκεί που σκεφτόμουν τι θα ταίριαζε στα Εξάρχεια και να έχει και λίγο χρώμα από Πάσχα, είδα με άλλο μάτι πριν από λίγο τη σύνθεση από πολλών τεχνοτροπιών γκράφιτι στους τοίχους του πεσμένου κτιρίου στη γωνία Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλλα και νομίζω πως πέτυχα διάνα για την δημιουργία μιας ευχετήριας κάρτας για τα Εξάρχεια, τους αληθινούς γείτονες Εξαρχειώτες* και όσους αγαπούν και σέβονται τη γειτονιά μου.

Όταν λέω πραγματικούς Εξαρχειώτες, εννοώ αυτούς που ζουν ή εργάζονται στη γειτονιά και όχι τους άλλους που έρχονται να «ξεσκάσουν» ή να ζήσουν την ψευδαίσθηση της επανάστασης και των κινημάτων για λίγες ώρες και μετά επιστρέφουν στο σπίτι τους ανακουφισμένοι όπως γυρίζουν από τον ψυχαναλυτή τους ή την εκκλησία. Και μιας και λέω εκκλησία, σας πληροφορώ, μέρες που είναι πως η Ενορία των Εξαρχείων είναι η πανέμορφη εκκλησία της Ζωοοδόχου Πηγής στην Ακαδημίας και ότι οι ακολουθίες, ο επιτάφιος και η Ανάσταση είναι πολύ καλύτερες από τις εκκλησίες της Πλάκας και άλλες της μόδας στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και ακόμη, πως στη Θεμιστοκλέους έχουμε ονομαστά καταστήματα για τη συνέχεια μετά τον εκκλησιασμό με θαλασσινά.

ΑΘΗΝΑ, 15042014

ΕΝΑΣ ΤΟΙΧΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ...

 

Είναι από τις πιο εντυπωσιακές προσόψεις καταστήματος που πουλάει χρήσιμα είδη για το σπίτι και κάθε χρήση, αυτό στην οδό Αγίου Δημητρίου, στου Ψυρρή, ακριβώς απέναντι από την ωραία εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Δεν γνωρίζω τους ιδιοκτήτες τους, οπότε ότι γράφω δεν μπορεί να ληφθεί ως διαφήμιση, αλλά σας προτείνω να το επισκευθείτε και να πάρετε από εκεί ότι αντικείμενο χρειάζεσθαι ή απλά να το δείτε. Με τον τρόπο σας, τουλάχιστον αναγνωρίζετε τον κόπο που κάνουν καθημερινά οι άνθρωποι να κρεμάσουν το πρωί και να ξεκρεμάσουν το βράδυ τα δεκάδες αντικείμενα που σαν σύνολο ομορφαίνουν ένα δρόμο και μια γειτονιά της πόλης που κακά τα ψέματα, δεν πρέπει να τη θυμόμαστε μόνο τα Σαββατοκύριακα και όταν είναι Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά κάθε φορά που θέλουμε να ψωνίσουμε κάτι γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθεί η ζωή σε αυτή την ιστορική γωνιά της Αθήνας.

ΑΘΗΝΑ, 15042014

ΟΙ ΜΩΡΕΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΡΑΟΥΛΕΣ

Άμα δεν γίνουν θέμα οργής στις ειδήσεις, οι φράουλες μένουν στον πάγκο...

Καλή σας ημέρα και καλή Μεγάλη Τρίτη, των Μωρών Παρθένων σημειώνει το τυπικόν των ημερών και πάνδημος θα παρατηρηθεί η προσέλευση των γυναικών απόψε στις εκκλησίες όπου ψάλλεται και το πολύ ωραίο τροπάριο της Κασσιανής, ήτοι της «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυνής». Τώρα αν αυτό έχει να κάνει με αληθινές αμαρτίες (μας έχει μπερδέψει μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας και σε λίγο δεν θα ξέρουμε τι είναι αμαρτία ή όχι ενώ στον ίδιο δρόμο βαδίζει και το Κάτω Παρτάλι) είναι λογαριασμός της κάθε ευλαβούς κυρίας που πηγαίνει απόψε στην εκκλησία και όπως μου έχουν πει εξομολογηθεί κάποιες στο παρελθόν βγαίνουν ξαλαφρωμένες κι έτσι μπορούν πια και να μεταλάβουν.   

Ένα κοριτσάκι βλέπει πως θα κινούνται,όσοι δεν βαριούνται, στο μέλλον στην πόλη...

Ο γνωστός «Νυμφίος» της Πλατείας Μοναστηρακίου βαμένος με νέο στουπέτσι

 

Είναι δύσκολο το θέμα με τις «Μωρές Παρθένες» και επειδή φοβάμαι πως μπορεί να πέσω σε κανένα ύφαλο, μεταφέρω το ενδιφέρον του Ακτήμονα στους πάγκους των υπαίθριων μανάβηδων όπου μεταξύ των άλλων αγαθών της ελληνικής (πλήν της κολομβιανής μπανάνας) βουνά είναι φέτος οι φράουλες αλλά στη διάρκεια της ημέρας, δύσκολα χαμηλώνουν. Τούτο δεν οφείλεται νομίζω στην τιμή τους αλλά γιατί η φετινή παραγωγή φράουλας δεν έχει απασχολήσει τα δελτία ειδήσεων με κανένα επεισόδιο μεταξύ παραγωγών και εργαζομένων και έτσι, ένα κοινό που κακά τα ψέμματα επηρρεάζεται ποικιλοτρόπως από τα ΜΜΕ και τη διαφήμιση ξεχνά αυτό που δεν προβάλλεται...

ΑΘΗΝΑ, 15042015

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΕ ΠΑΛΙΟ ΣΤΥΛ...

 

Αν γίνονταν ταξίδια στο χρόνο, ειλικρινά σας λέω, θα πήγαινα και δεν θα ξαναγύριζα με τίποτα πίσω στην εποχή μας. Θα έμεινα εκεί πίσω, στο 1980 πάνω κάτω που ούτε ρυτίδες θα είχα, τα μαλλιά μου θα ήταν ξανθά, το παράστημά μου πιο ίσιο και ας ήταν αναλογική η μηχανή και ας μην είχα κινητό συνδεμένο με internet και άλλα θαύματα της επικοινωνίας. Ευχαριστώ την καλή φίλη Eleftheria Vasileiadi που προχθές με το φακό της με έπιασε να ταξιδεύω νοερά στο χρόνο, δίπλα στο παλιό περίπτερο που είχαν στήσει στην πλατεία Μοναστηρακίου με αφορμή τον εορτασμό των 103 χρόνων περιπτέρου στην Αθήνα.

ΑΘΗΝΑ,12042014

ΕΝΑ ΚΗΤΟΣ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ ΨΑΡΑΓΟΡΑ

 

Εβδομάδα των Παθών, για τους πιστούς βεβαίως αλλά και για τα αμνοερίφια των οποίων η τιμή στο τσιγκέλι γίνεται η αφορμή για μια από τις κλασικές εορταστικές διαμάχες, της γαλοπούλας τα Χριστούγεννα, της λαγάνας την Καθαρά Δευτέρα και τώρα ήρθε η σειρά τους μέχρι να ξημερώσει τ’ Άϊ - Γιωργιού να λήξει το ζήτημα. Φέτος όμως το θέμα,μετά την διαφημιστική καταιγίδα γνωστών υπερκαταστημάτων παιχνιδιών για την σφαγή της προβατίνας και άλλα λαϊκά υπονοούμενα, πήρε άλλη διάσταση και δεν αποκλείεται όπως το πάνε οι διαφημιστές, του χρόνου να βγαίνει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και όπως κάνει αυτός της Αμερικής που χαρίζει την ζωή σε μια γαλοπούλα, να τη χαρίζει σε μια αρνάδα.

Όπως και να έχει το θέμα, η εβδομάδα είναι γεμάτη αίμα και πονεμένα βελέσματα στα σφαγεία, νόμιμα ή παράνομα σε όλη την Ελλάδα και η Βαρβάκειος Αγορά, γίνεται το σημείο αναφοράς για όλη την Ελλάδα όσον αφορά την τιμή, την επάρκεια και άλλα που αποτελούν εύκολη δουλειά για τα ΜΜΕ κάθε είδους. Εκεί λοιπόν βρέθηκα κι εγώ σήμερα, λίγο αργοπορημένος κι έτσι έχασα ένα άλλο μεγάλο στην κυριολεξία θέμα κι αυτό επίσης ματωμένο.

Επρόκειτο για ένα μεγάλο καρχαριοειδές που ψάρεψαν κοντά στη Χίο, περί τα 350 κιλά ήταν ολόκληρο και το ψάρι κέρδισε στις εντυπώσεις της αγοράς καθώς το μέγεθός του έκανε όποιον είχε πάει για καλαμάρια και άλλα νηστήσιμα στη Βαρβάκειο να περνάει από τον πάγκο του Πάρη Κλωνή να βλέπει πως τεμάχιζαν το κήτος και φυσικά να παίρνει και κανένα κομμάτι από αυτό το νόστιμο όπως λένε ψάρι. Εγώ δεν προλαβα αυτές τις σκηνές, και είδα μόνο το τεράστιο κεφάλι του το οποίο πλησιάζαν διάφοροι περίεργοι, κοίταγαν με δέος το ανοιχτό στόμα του, το φωτογράφιζαν.

Κανένας όμως δεν το ακουμπούσε εκτός από δυο πιτσιρικάδες οι οποίοι απόρρησαν γιατί δεν έχει τόσο μεγάλα δόντια όπως στα κινούμενα σχέδια. Βρέθηκαν τότε οι ειδικοί,οι ιχθυοπώλες επί του προκειμένου και τους εξήγησαν πως δεν πρόκειται για καρχαρία αλλά ένα συγγενικό με αυτόν είδος που έχει μικρά δόντια (σαν ξυραφάκια ήταν για να μαθαίνετε) και είναι εντελώς ακίνδυνο για τους ανθρώπους. Είχε όμως την ατυχία να μπλέξει στα δίκτυα και έτσι να βρεθεί κι αυτό στη Βαρβάκειο που έχει πλημμυρίσει αμνοερίφια και κόσμο που παζαρεύει τις τιμές τους. Γι’αυτό έφτανε μόνο η εικόνα και το μέγεθος και η χαμηλή τιμή του και μέσα σε λίγες ώρες έγινε ανάρπαστο...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ...

 

Καλημέρα σας και καλή, Μεγάλη Εβδομάδα να έχουμε όλοι. Με τη σκέψη στα απλά, τα λιτά και τα μετρημένα, αυτά που στην ώρα τους κάθε φορά ομορφαίνουν τον κόσμο μας.

(Η φωτογραφία από την φετινή «ανάσταση» στην αρχαία αγορά των Αθηνών).

Η ΑΡΣΑΚΗ ΓΕΜΙΣΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΕΡΑΣΙΑΣ

Σίγουρα κάτι χάνει όποιος δεν βγαίνει από το σπίτι τέτοια μέρα, των Βαίων με τα καταστήματα, για πρώτηφορά ανοιχτά. Ενννοείται ότι δεν συγκαταλέγομαι σε εκείνους που τους ενδιαφέρει αν είναι ανοιχτά γιατί οι επισκέψεις μου σε αυτά είναι σπάνιες και για τα απαραίτητα εξυπηρετούμαι από τα μικρά καταστήματα της γειτονιάς μου.

Τέλος πάντων με τα καταστήματα, δεν έχασα και τίποτα αλλά την ώρα που βγήκα να κατέβω προς Ομόνοια, είδα την οδό Αρσάκη, ένα μικρό δρομάκι που συνδέει από αριστερά τη Σταδίου με την Πανεπιστημίου κλειστή, γεμάτη λουλούδια και ένα κινηματογραφικό συνεργείο με πολλά άτομα. Εντυπωσιάστηκα γιατί νόμιζα πως επρόκειτο για καμιά υπεροπαργωγή αλλά ρωτώντας έμαθα πως γύριζαν μια διαφήμιση της EUROBANK!!!

 Από όσα είδα και σας μεταφέρω το θέμα της είναι το περπάτημα ορισμένων ανθρώπων μέσα στην καλή χαρά βέβαια στο δρόμο που εντελώς τυχαία πιστεύω έστρωσαν προχθές με καινούργια άσφαλτο και του έβαλαν μάλιστα και λωρίδα για ποδήλατα και είναι γεμάτος από λουλούδια (πλαστικά) κερασιάς! Οι άνθρωποι κοιτάνε ψηλά και βλέπουν τα δέντρα (αδιάφορες πιπεριές είναι στην πραγματικότητα αλλά δεν θα φαίνονται φαντάζομαι ) να τους ραίνουν με λουλούδια και έτσι πάνε χαρούμενοι στον προορισμό τους που η τράπεζα πιστεύει πως θα είναι η πόρτα της ενώ ποδήλατα έδιναν κι ένα μήνυμα οικολογικό.

Έκανα και λίγες φωτογραφίες γιατί μου άρεσε σαν θέμα για τον Ακτήμονα και με τις δυο μηχανές αλλά γυρνώντας σπίτι, εξαιτίας του ματιάσματος που άρπαξα χθες στο Μοναστηράκι και τη φωτογραφία με τα ωραία κορίτσια του περιπτέρου, τις έσβησα κι έτσι θα περιοριστούμε σε μια και μοναδική  οποία δείχνει εργάτες του συνεργείου να σκουπίζουν το δρόμο από τα λουλούδια γιατί έτσι έπρεπε να κάνουν αλλά και για να μη γίνουν αφορμή να λέει ο Σπηλιωτόπουλος πως ο Καμίνης δεν φροντίζει τους δρόμους της πόλης έστω κι αν είναι γεμάτοι λουλούδια κερασιάς…

ΑΘΗΝΑ, 13042014

ΜΙΑ ΥΠΟΚΛΙΣΗ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

Καλά είναι να ασχολούμαστε με ονειροπαγίδες και άλλα όμορφα της πόλης, αλλά ας περάσουμε σε πράγματα λίγο πιο σοβαρά. Άκουγα ώρα πολλή τώρα, μια κυρία, υποψήφια της «ΕΛΙΑΣ», καινούργιο πρόσωπο όπως αυτοπροσδιορίστηκε να μιλάει σε κάποιο ραδιόφωνο και να λέει τέτοιες κοινοτυπίες που αν τις έλεγε σε μια πραγματική ελιά, αυτή θα ξεραίνονταν αμέσως. Δεν ξέρω που τις βρίσκουν, αυτή και πολλές άλλες γυναίκες και άνδρες  και τις βάζουν στις λίστες των υποψηφίων ευρωβουλευτών και δεν θέλω μέρα που είναι και ετοιμάζομαι να βγω μια μεγάλη βόλτα στην πόλη να κάνω περίεργες σκέψεις.

Δεν μπορώ όμως να αφήσω να μας προσπεράσει μια πολύ ωραία σκηνή (συμπαθάτε με για την μη αποκαλυπτική φωτογραφία, για λόγους δεοντολογίας μοιάζει πρόχειρη) που είδα χθες στη Διονυσίου Αεροπαγίτου και με συγκίνησε. Μια ώριμη κυρία, οργανωμένη με καλή φωτογραφική μηχανή και μπαστούνι ευστάθειας για καλύτερη δουλειά  για την γνωριμία της με την Αθήνα και τα στοιχεία της και όχι σαν το πλήθος που δουλεύει με τα τηλέφωνα και άλλα χαζοεργαλεία, να έχει κάτσει ώρα πολλή και να φωτογραφίζει με πολλή προσοχή και ευλάβεια τα λουλούδια μιας αληθινής ελιάς που είναι δίπλα από τον πεζόδρομο. 

Δεν ξέρω τις σας λέει μια τέτοια σκηνή αλλά εμένα, με συγκίνησε. Για το θέμα αλλά και για τον τρόπο της άγνωστης και ιδιαίτερα ευγενικής κυρίας που έδωσε προσοχή σε αυτή τη σπουδαία στιγμή, της ανθοφορίας της ελιάς. Στιγμή που συνήθως εμείς προσπερνάμε και ψάχνουμε, όπως κάνουν πολλοί συμπολίτες μας σήμερα (στο Κάραβελ ακούω) να δώσουν νόημα στη ζωή τους και να συνεχίσουν τη μόνη δουλειά που ξέρουν να κάνουν, να πουλάνε παλιές ιδέες σε καινούργια συσκευασία και με καινούργιο όνομα, να μας ξεγελάσουν. 

ΑΘΗΝΑ, 13042014