Το facebook δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ωραία αλλά και άσχημα πράγματα. Πολλές
φορές η ανάμνηση περιέχει και τα δυο οπότε, με μια ανάγνωση γίνεται αφορμή να
χαρούμε που τα ζήσαμε αλλά και για να στεναχωρηθούμε που αυτά είχαν άλλη
συνέχεια. Όπως για παράδειγμα το Αντάμωμα των Καραγούνηδων το 2012 στον Παλαμά
όπου βρέθηκα για ένα αφιέρωμα (ολόκληρη έκδοση) σε κάποια εφημερίδα που δεν έγινε
ποτέ γιατί άρχισαν οι περικοπές λόγω του πρώτου μνημονίου. Το γεγονός με
στεναχώρησε πολύ γιατί έτσι οι δουλειές που έκανα και μου άρεσαν σταμάτησαν κι
έτσι γνώρισα την κρίση. Από την άλλη όμως, στον Παλαμά αλλά και αλλού σε
ανάλογες εκδηλώσεις έζησα πολύ όμορφα πράγματα, γνώρισα πολλούς ανθρώπους, έκανα
όμορφες φιλίες και χάρη αυτών το υλικό που συγκέντρωνα παρουσιάζει πάντα
ενδιαφέρον και συχνά – πυκνά με εμπνέει για όμορφα κείμενα και παρουσιάσεις. Από
τότε μέχρι σήμερα φυσικά και έγιναν και άλλα ανταμώματα, αλλά εκείνα της προμνημονιακής
εποχής θα μείνουν αξέχαστα, για πολλούς λόγους. Τελευταία έγινε μια προσπάθεια
να αναβιώσουν αλλά ήρθε η επιδημία και τα έπληξε πολύ σοβαρά και κανείς δεν ξέρει
πως θα εξελιχθούν από εδώ και πέρα…
ΥΓ. Οι φωτογραφίες του Περικλή Μεράκου και του Νίκου Σαλέπη.
Τους ευχαριστώ…
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 15092021
