Τελειώνει και τυπικά τούτες τούτη την ώρα το δωδεκαήμερο των εορτών και κάνουμε τις αποτιμήσεις μας για όσα κάναμε προσωπικά ή έγιναν δημόσια, κάτω από το σύννεφο της κρίσης βεβαίως που έχει καταπλακώσει τον τόπο και μας το υπενθυμίζουν διαρκώς και με αυτό μας φοβίζουν ασυστόλως τα γνωστά παπαγαλάκια των ΜΜΕ.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να αφήσουμε τα εορταστικά άλλοθι για έξοδα και να χώσουμε τα κεφάλια μέσα γιατί από χρήματα όπως λένε, όσο και να χώσουμε το χέρι στην τσέπη δεν θα βρούμε δεκάρα. Σα να τα πήραν φεύγοντας οι καλικάντζαροι των προηγούμενων χρόνων και άφησαν αυτούς που ήρθαν φέτος νηστικούς και απένταρους και γι’ αυτό θα κάτσουν επάνω στη γη μέχρι να ζεσταθεί η τσέπη του Έλληνα να τα αρπάξουν και να φύγουν.
Έτσι που πάει όμως το πράγμα, αντί των δώδεκα ημερών τους βλέπω να μένουν χρόνια και χρόνια γιατί από πού θα έρθει το χρήμα; Ώσπου να δούμε άσπρη μέρα από την «πράσινη ανάπτυξη» θα περάσουν σίγουρα πολλά χρόνια γιατί κάθε «πράσινο» θέλει το χρόνο του να καρπίσει. Οι πατάτες για παράδειγμα θέλουν τέσσερις μήνες να ωριμάσουν, το ίδιο και τα καλαμπόκια ενώ για τα αγγούρια ο χρόνος είναι κάπως λιγότερος.
Τι φταίει ασφαλώς και το γνωρίζουμε όλοι και καθένας , άλλος λίγο και άλλος πολύ, έχει το μερίδιο της ευθύνης του για τη σημερινή κατάσταση. Από τη φύση του όμως ο άνθρωπος έχει φτερά και μπορεί να πετάξει πάλι ψηλά αφήνοντας στις άθλιες πλατείες τους πλαστικούς αγγέλους του δημάρχου να σαλπίζουν όσο θέλουν στον κενό αέρα γιατί με κάτι τέτοια πήραν θάρρος και οι καλικάντζαροι και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αθήνα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου