ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ;

Δεν ξέρω που απολαύσατε σήμερα τη χειμωνιάτικη λιακάδα αλλά πιστεύω πως περάσατε καλά και μπορεί εκεί που ήσασταν να πήρατε και είδηση πως διανύουμε την περίοδο του Τριωδίου, ήτοι μασκαρέματα, μουσικές, τραγούδια, χοροί και όλα τα άλλο που μπορούν να δώσουν στην πόλη μια αίσθηση γιορτής και μια νότα αισιοδοξίας που τόσο μας λείπει.

Εγώ έκανα από το μεσημέρι το γύρο του αρχαιολογικού κέντρου της Αθήνας με στόχο να ανακαλύψω κάποιες κρυμμένες αμυγδαλιές στην Αρχαία Αγορά. Περπάτησα μέχρι το Γκάζι και ανέβηκα μετά όλη την Ερμού μέχρι το Σύνταγμα. Δεν θα γράψω αυτή τη στιγμή τι είδα, ένα μόνο σας λέω: με τόσες Lui Vitton που έχουν απλωμένες οι μαύροι στα σεντόνια και τα άλλα πολυτελή προϊόντα μαϊμούδες που καταλήγουν στα χέρια των γυναικών πολύ καλά κάνει η κυβέρνηση και νομίζει πως έχουμε τον τρόπο μας και θέλει να μας φορολογήσει περισσότερο. Βλέπετε, αυτοί ξέρουν από τις γνήσιες τσάντες για παράδειγμα και λένε αφού η Lui Vitton δίνει και παίρνει παντού, ας τους τα πάρουμε κι εμείς. Τους περισσεύουν…

Πουθενά όμως σε όλη τη διαδρομή δεν πήρα είδηση πως είμαστε στην καρδιά του Τριωδίου εκτός από την πλατεία Μοναστηρακίου όπου μια ομάδα χορευτών, πληρωμένων νομίζω από το Δήμο, ντυμένοι στα βραζιλιάνικα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν λίγο κλίμα καρναβαλιού. Ψόφια όμως πράγματα. Με το ζόρι χόρευαν γιατί κανένας απ’ όσους μαζεύτηκαν γύρω τους δεν είχε διάθεση νοερά έστω να λικνιστεί σε ένα σκοπό.

Χώρια που το ντύσιμο από τις χορεύτριες παρέπεμπε σε τίποτα περιοχές του αρκτικού κύκλου παρά σε φλογερές βραζιλιάνες ενώ των αντρών έμοιαζαν με παρδαλές στολές γυμναστηρίου. Τίποτα, όση ώρα κάθισα εκεί δεν είδα να ανεβαίνει το κέφι της καταρρακωμένης από την προπαγάνδα των ειδήσεων ούτε κατά ένα βαθμό! Αν δεν υπήρχαν δε και κάποιοι στην πλατεία που έτρωγαν σουβλάκια θα νόμιζε κανείς πως διανύουμε από τώρα τη Σαρακοστή. Εκτός αυτού είδα πως οι καρναβαλιστές νευρίασαν με την παρουσία τους και ένα από τα γνωστά ινδιάνικα μουσικοχορευτικά συγκροτήματα που κάνουν West την Ερμού κάθε μέρα γιατί τους έκοψαν τη δουλειά, μέρα που ήταν. 

Αυτό δε που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι ελάχιστα από τα παιδάκια που φέρνουν συνήθως κάποιοι νέοι γονείς με  καροτσάκια και τα ταλαιπωρούν κυριακάτικα στην πηγμένη Αδριανού ήταν κάπως μασκαρεμένα. Ήταν εν ολίγοις μια Κυριακή σαν όλες τις άλλες και αυτό σημαίνει πολλά για την Αθήνα και βεβαίως τους κατοίκους της.