ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

Για δυο – τρεις μήνες, όπως θέλει εξάλλου και το ημερολόγιο, ο χειμώνας κατοικεί στον τόπο μας. Σπίτι του όπως φαίνεται είναι τα ψηλά βουνά που τα καλύπτει πάντα με βαρύ χιόνι και αυλή του οι κάμποι που καμιά φορά καταδέχεται να τους ασπρίσει κι αυτούς και τα νησιά που πολλές μέρες γίνονται φυλακές εξαιτίας των αέρηδων που εξαπολύει ενώ στις πόλεις υποχρεώνει τους ανθρώπους να περιορίσουν τις άσκοπες κινήσεις.

Στα βουνά όμως που βασιλεύει ο γέρο χειμώνας κάπου πρέπει να φωλιάζει για να ξεκουράζεται κι αυτός κάποιες στιγμές από το βαρύ έργο που τον θέλει όλη τη μέρα να τρέχει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και να ρίχνει χιόνι. Ποιο σπίτι όμως να τον δεχθεί αφού τα περισσότερα στα ορεινά χωριά είναι κλεισμένα καθώς από το φόβο του οι περισσότεροι κάτοικοι φεύγουν να ξεχειμωνιάσουν στις πόλεις και τα αφήνουν πίσω τους κλειδωμένα; Το ίδιο συμβαίνει και με τα άδεια σχολεία, τις κρύες εκκλησίες ακόμα και με τα μαγαζιά.

Πουθενά, όπου και να χτυπήσει πόρτα δεν θα βρεθεί άνθρωπος να του ανοίξει, να τον καλοδεχτεί και να τον περιποιηθεί. Μόνο σε τίποτα παρατημένες αχυρώνες και αποθήκες που ξέρει ότι έχουν αφήσει ανοιχτές τις πόρτες γιατί τίποτα που να αξίζει δεν  στεγάζουν πλέον παρά την ερημιά κι εκεί βρίσκει μια γωνιά να γείρει από το έργο της ημέρας και να αφουγκράζεται τη νύχτα που συνεχίζει να δουλεύει πάνω στο πρόγραμμα που αυτός βάζει.

Δεν διαλέγει όμως όποια  - όποια αχυρώνα ο γέρο χειμώνας να γείρει γιατί κάποιες φορές ξεπερνάει τις δυνάμεις του σε έργο και αποκάνει. Η ηλικία του υπαγορεύει λίγες ώρες παραπάνω στο στρώμα και γι’ αυτό προτιμά εκείνες που είναι σε κάποιο ξάγναντο κι έχουν ένα παραθυράκι στον τοίχο ή ένα μπαλκονάκι για να μπορεί να βγαίνει να βλέπει τον κόσμο που έντυσε στα κατάλευκα και να πιάνει κουβέντα με κανένα σπουργίτι που ψάχνει κι αυτό στέγη…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 19012011