Σελίδες
▼
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Η ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟ ΤΑΒΑΝΙ
Είναι εκεί που οι οδοί Μητροπόλεως και Ερμού συναντούν την οδό Αιόλου, κάποια κτίρια που σαν γραφεία ή εμπορικά είχαν ακμάσει κατά τις προηγούμενες δεκαετίες σήμερα ρημάζουν παρατημένα γιατί το παραδοσιακό εμπορικό κέντρο της Αθήνας διαλύθηκε και ότι απ’ αυτό απέμεινε, μεταφέρθηκε σε διάφορα μακρινά σημεία του λεκανοπεδίου.
Το πλέον πιθανό είναι αυτά τα κτίρια αυτά που ρημάζουν και μαζί τους απαξιώνεται και η κοινωνική μνήμη αυτής της πόλης ποτέ πια να μη λειτουργήσουν όπως το παρελθόν και να μείνουν θεόκλειστα μέχρι να ρέψουν από το χρόνο και την αδιαφορία. Κάποια ημέρα τότε θα τα γκρεμίσουν και στη θέση τους να ξεφυτρώσει ένα αδιάφορο και άσχημο κτίριο – απ’ αυτά που γέμισαν την πόλη οι νέοι ατάλαντοι και χωρίς καμία αισθητική αρχιτέκτονες.
Είναι ζητούμενο όμως, ποιος οι ποιοι θα μπορούσαν να δώσουν πάλι ζωή σε αυτά τα κτίρια καθώς απ’ όλους θεωρούνται ως μη κατάλληλοι χώροι για στέγη εμπορίου ή άλλης δραστηριότητας. Ο δήμος Αθηναίων θα μπορούσε για παράδειγμα να κάνει κάτι, αλλά όπως έχει δείξει ως σήμερα, η μνήμη της πόλης είναι το τελευταίο που τον ενδιαφέρει.
Δεν είναι πολλά αυτά τα κτίρια, διακρίνονται όμως στους δρόμους από της αλυσοδεμένες μεγάλες πόρτες τους που οι περισσότερες είναι καλυμμένες από αλλεπάλληλα στρώματα κολλημένων διαφημίσεων και βεβαίως τους κάδους των απορριμμάτων μπροστά τους . Κανέναν δεν ενδιαφέρει αν πίσω από τις σακούλες και τα σκουπίδια κρύβεται μια ομορφιά της πόλης, κανένας δεν την υπερασπίζεται και κανένας δεν το βάζει θέμα στο Δήμο. Όλοι βολεύονται γιατί απλά δεν υπάρχει ο νοικοκύρης να βάλει τις φωνές και να τους κυνηγήσει.
Αυτά μοιάζει να ενδιαφέρουν μόνο όσους ακόμη περπατούν την πόλη με αργό ρυθμό και μπορούν να ψάχνουν τις λεπτομέρειες ενός κόσμου που δεν βρίσκεται πια στο προσκήνιο της ζωής αλλά υποφώσκει μελαγχολικός στα παρατημένα σπίτια και τα ερείπια. Όπως για παράδειγμα η ζωγραφιά που αποκαλύπτεται σιγά - σιγά κάτω από τον ασβέστη στο ταβάνι ενός παρατημένου αρχοντικού, που ήθελαν να βλέπουν οι νοικοκυραίοι σαν σήκωναν τα μάτια τους στον ουρανό του σπιτικού τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου