ΤΑ ΜΩΒ ΣΥΝΝΕΦΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

Και στις δυο πλευρές της οδού Αθηνάς τα δέντρα ανθισμένα

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δεν θυμάμαι να έχω μείνει στην Αθήνα κανένα Σαββατοκύριακο του Μάη, πόσο μάλιστα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος καθότι οι δημοσιογράφοι ως «πνευματικοί άνθρωποι» δεν πηγαίναμε στη δουλειά την Κυριακή απόγευμα κι έτσι κερδίζαμε μια ημέρα αργίας…

Πάει καιρός όμως που έλειψε αυτό το άγχος και καθώς έχω αφήσει το «πνεύμα» μου στον αυτόματο -όπως κάνω και με τις φωτογραφικές μηχανές και άλλα εργαλεία- να ρυθμίζει αυτό πότε θα πετάξει και πότε θα κουρνιάσει σε κανένα όμορφο τόπο ούτε καν έδωσα σημασία στο εορταστικό τριήμερο και στα ταξίδια που θα μπορούσα να κάνω κι έμεινα στην Αθήνα.

Έτσι είπα να κάνω και μια βόλτα στην πόλη να δοκιμάσω μια καινούργια, μεγάλη φωτογραφική μηχανή με πολλές δυνατότητες (τις οποίες άφησα να ψάξω μια άλλη φορά) και κατηφόρισα προς Ομόνοια όπου ελάχιστος κόσμος κυκλοφορούσε. Ούτε ο γνωστός κόσμος που ζει και κινείται εκεί πέρα φαίνονταν, ούτε οι δεκάδες αλλοδαποί ήταν εκεί, ούτε μικροπωλητές – κανένας, τίποτα…

Φυσικά δεν είχα σκοπό να φωτογραφίσω ανθρώπους εκεί κάτω, ούτε ποτέ το συνηθίζω, αλλά όλο και κάποιο στιγμιότυπο θα ξεφύτρωνε κι έτσι θα έβρισκα ένα θεματάκι για σήμερα που πολύ επιθυμούσα να εγκαινιάσω την καινούργια μηχανή η οποία παρεπιπτόντως δεν είναι εύχρηστη όσο η μικρή Cannon G9 για φωτογραφίες του δρόμου.

Δεν έβγαινε από πουθενά λοιπόν θέμα και πήρα να βαδίσω την οδό Αθηνάς όπου στις 3 το μεσημέρι η κίνηση ήταν ελάχιστη. Τότε είδα πως ο ουρανός στο βάθος αυτού του παρεξηγημένου δρόμου ήταν μέσα σε ένα μωβ σύννεφο από τα λουλούδια των δέντρων που αν δε κάνω λάθος πρέπει να λέγονται πιπεριές* και άρχισα να τις πλησιάζω και να τις φωτογραφίζω.

Στον τοίχο του ξενοδοχείου (,...) γράφουν με μελαγχολικό τόνο...

Η φωτογράφηση αυτών δέντρων που μοσχοβολούσαν από τα λουλούδια που έπεφταν σαν μεγάλες μωβ νιφάδες χιονιού στα άδεια πεζοδρόμια δεν ήταν και εύκολη δουλειά καθώς ο ουρανός σήμερα ήταν ντυμένος στα σκούρα και τα ανθισμένα κλαριά ούτε καν «έγραφαν» στην εικόνα. Έπρεπε να εστιάσω εκεί που τα δέντρα είχαν ως φόντο κάποιους τοίχους από τα κοντινά τους κτίρια και ομολογώ πως έκανα μια σπουδαία δουλειά καθώς τα κτίρια της οδού Αθηνάς διαθέτουν μεγάλη ποικιλία ύφους και ειδικά όταν αυτά είναι κάποια ερειπωμένα ή ανακαινισμένα νεοκλασσικά.

Στα ερειπωμένα κτίρια της πλατείας Αγίας Ειρήνης έχουν άλλο ύφος

Οπωσδήποτε σε ένα διατηρημένο νεοκλασικό η εικόνα είναι διαφορετική...

(*) Δεκτή κάθε παρατήρηση και υπόδειξη περί των προαναφερόμενων δέντρων. Θα βοηθήσετε μάλιστα στην πληρέστερη ανάπτυξη του κειμένου για μια επόμενη συμπληρωμένη δημοσίευση.