MIA ΚΑΡΥΔΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΤΟΙΧΟΥ

Ο μόνος τρόπος για να ανέβει ακέραιο ένα καρύδι στην παραθύρα των ερειπωμένων τοίχων στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μυρόφυλλο Τρικάλων, ήταν το στόμα ενός μεγάλου πουλιού, πιθανόν κόρακα ή κίσσας που δεν μπόρεσε να το σπάσει να φάει το εσωτερικό του, ενώ δεν αποκλείεται αν έφτασε ως εκεί μέσα στα χεράκια κάποιου ποντικού ή ακόμα και σκιούρου που το παράτησε γιατί ήταν σκληρό το κέλυφός του. 

Ναι έτσι είναι, γιατί τα καρύδια δεν έχουν φτερά να πετάξουν από το έδαφος και πρέπει να βρεθεί ένα ράμφος πτηνού ή ένα ζευγάρι από χεράκια τρωκτικών να το πάρει από το χώμα και τα ακουμπήσει κάπου. Κάτι τέτοιο έγινε κι εδώ λοιπόν και το καρύδι, το οποίο για άγνωστο λόγο δεν έγινε τροφή για κανένα είδος, ακολούθησε τη μοίρα του. Κοιμήθηκε δηλαδή ολόκληρο τον χειμώνα, φούσκωσε κατόπιν από την υγρασία της άνοιξης και σαν ήρθε η ώρα, άνοιξε το κέλυφός του και η ρίζα του μόλις βγήκε στο φως η ρίζα του, έψαξε και βρήκε μια ρωγμή στον τοίχο και χώθηκε μέσα. Τότε σήκωσε και το κορμάκι του στο αέρα και μέσα σε λίγες μέρες έβγαλε φύλλα και έγινε πολλά υποσχόμενο δεντράκι.

Τι θα γίνει από εδώ και πέρα όμως για την μικρή καρυδιά, κανένας δεν ξέρει γιατί δεν είναι ζήτημα αν το δέντρο χωράει ή όχι στην παραθύρα, αλλά πόση δύναμη θα μπορέσουν οι ρίζες του να αντλήσουν από τον ξερό τοίχο. Για να βρουν νερό, ούτε λόγος. Πρέπει να κατέβουν τουλάχιστον πέντε μέτρα μέσα στον τοίχο για να φτάσουν στο χώμα και κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο καθώς οι καλοπλεγμένες πέτρες είναι αυτές που κράτησαν ακόμα όρθιο. Θα παλέψουν λίγο μέσα στις ρωγμές και πολύ σύντομα θα παραιτηθούν.

Αν ο καιρός προχωρήσει όπως φέτος λίγο βροχερός, τότε η μικρή καρυδιά θα μείνει ζωντανή μερικές μέρες ακόμα. Το βέβαιο όμως είναι ότι θα πλακώσουν ζέστες και καθώς θα πυρώσει και θα στεγνώσει ο τοίχος οι ρίζες της θα απελπιστούν, θα παραιτηθούν από τον αγώνα της ζωής και σιγά – σιγά το δεντράκι θα στεγνώσει, θα ξεραθεί και θα σβήσει…

ΜΥΡΟΦΥΛΛΟ, 07062017