ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ...

Έδωσα το παρών μου σήμερα στην πόλη και με τα λίγα περιθώρια που μου δίνει πλέον ένα πέρασμα στους δρόμους της Αθήνας προσπάθησα να πιάσω λίγες στιγμές έτσι για ποικιλία στα θέματα και να μην σας κουράζω όλο με λουλουδάκια από τους αγρούς και τους κήπους, δεντράκια του βουνού και του κάμπου και πουλάκια της μέρας αλλά και της νύχτας όπως θα είδατε χθες πως ανακάλυψα…

Κάτι δεν πήγαινε καλά ομολογώ σήμερα στην πόλη και το δάχτυλο δεν προχωρούσε με τίποτα στο κουμπί του κλικ μέχρι τη στιγμή που βρέθηκα μπροστά σε μια ανακοίνωση καταστήματος υφασμάτων στην οδό Αιόλου που πουλούσε ριχτάρια σε φτηνές τιμές και από εκεί μάλιστα είχα πάρει ένα συμπαθητικό πέρσι το καλοκαίρι και το χαίρομαι ακόμα.

«Μόνο ότι χρώματα βλέπετε υπάρχουν» έγραφε η πινακίδα και εννοούσε βέβαια τα χρώματα στα κρεμασμένα ριχτάρια αλλά εγώ το διάβασα σαν να αφορούσε το σύμπαν των χρωμάτων. Προς στιγμήν τρομοκρατήθηκα, μήπως και αυτό είναι ένα από τα ειδικά μέτρα που λαμβάνονται για την οικονομία και κάποιος φωτεινός εγκέφαλος είχε την ιδέα να περιορίσει τα χρώματα με στόχο πιθανόν να μείνουν στη ζωή μας μόνο τα γκρίζα.

Ησύχασα όταν κατάλαβα περί τίνος πρόκειται και μου πέρασε μάλιστα και η ιδέα πως και αυτό να συνέβαινε, θα γλυτώναμε και από κάτι λαμπερά, κίβδηλα χαζοχρώματα που έβαψαν οι επιτήδειοι τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια και τώρα πέφτουν φλούδες – φλούδες από τους τοίχους και αλαφρώνουν την ψυχή μας που σιγά – σιγά ανοίγεται με ολάνοιχτα πανιά στην καινούργια εποχή του μέτρου που έρχεται…