Ο ΣΑΛΙΓΚΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ

Η σοδειά από εικόνες αλλά και εμπειρίες σήμερα στο Μαλιακό κόλπο και στα Λιχαδονήσια ήταν παραπάνω από ικανοποιητική αλλά όπως καταλαβαίνετε θέλει δουλειά για να φανεί σωατά και να μην είναι σαν τα αμοντάριστα βίντεο που βγάζουν καμιά φορά τα κανάλια άμα τύχει κάποιο εξαιρετικό ή απρόοπτο γεγονός να προλάβουν την τηλεθέαση…

Τούτο υπαγορεύει μια τροπική ζέστη που έχει σήμερα εδώ πάνω ο σαλίγκαρος που ζει από πέρσι στην αυλή του Θανάση Σκούρα στα Λουτρά με τον τρόπο του μας υπενθύμισε ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε γιατί εκτός του ότι δεν θα απολαύσουμε το ταξίδι, μπορεί από πάνω να βγούμε και χαμένοι…

Τούτο το γλυκό πλάσμα όντως ζει σε μια γωνιά της αυλής και κάθε απόγευμα τέτοια ώρα πάνω κάτω ξεκινάει από τη γωνιά του και αφού περάσει από την πέτρινη γούρνα που είναι πάντα γεμάτη από νερό για να πίνουν τα πουλιά, δροσίζεται και ξεκινάει αργά – αργά να μπει στον κήπο που είναι συνέχεια της αυλής να βοσκήσει. Δεν βιάζεται καθόλου και οι κινήσεις του αργές, τελετουργικές συνδυάζουν την κομψότητα μαζί με την περηφάνια που παίρνει σαν απλώνει τις κεραίες του να ερευνήσει το χώρο.

Γνωρίζει επίσης πως πάντα αφήνει ίχνη πίσω του αλλά ούτε κι’ αυτό τον απασχολεί καθώς από την πείρα των δυο ετών που ζει στην αυλή ξέρει πολύ καλά πως δεν κινδυνεύει από κανέναν αλλά για καλό και κακό ερευνά το χώρο και μετά προχωρά σίγουρος για τον κόσμο που τον περιβάλλει και τους ανθρώπους γύρω του που με τη στάση τους απέναντί του αποκλείουν τα απρόοπτα…