ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ…

Είδα πολλά στο κλασσικό περπάτημά μου σήμερα στην πόλη - από τον Κεραμεικό ως το Σύνταγμα - γιατί η ζέστη που βγάζει το πυρωμένο τσιμέντο δεν παίζεται. Ένοιωθα σαν να ήμουν πραγματικά μέσα σε φούρνο ή πάνω από ψησταριά και γι’ αυτό τα μάζεψα και γύρισα να κάνω συντροφιά με τους ανεμιστήρες μου μέχρι αύριο το πρωί που σαλπάρω…

Λέω πολλά, λίγο πολύ είναι τα ίδια που βλέπω κάθε μέρα αλλά πάντα υπάρχει κάτι το διαφορετικό που με κάνει να σηκώσω τη μηχανή και να τραβήξω μια φωτογραφία είτε για το προσωπικό μου αρχείο ή για να γράψω κάτι και να την μοιραστώ μαζί σας όπως κάναμε παλιά στις εφημερίδες. Γι’ αυτό μάλιστα δεν έχω κανένα παράπονο καθώς πάντα βρίσκω κάτι ενδιαφέρον ακόμα και μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες σαν τη σημερινή.

Πήγα λοιπόν στο παζάρι στον Κεραμεικό αλλά δεν είχε κόσμο καθώς οι δικοί μας τσιγγάνοι έχουν ξαμολυθεί στις εκκλησίες και στα πανηγύρια για δουλειές και από τους άλλους τους βαλκάνιους ελάχιστοι είχαν απλώσει τα σκουπίδια τους. Ούτε πάλι οι γνωστοί επαγγελματίες παλιατζήδες του Κεραμεικού αλλά και της Αδριανού ήταν όλοι εκεί γιατί κι αυτοί οι άνθρωποι κάπου έχουν πάει να γιορτάσουν ή να κάνουν διακοπές. Ακόμα και οι παπατζήδες έλειπαν σήμερα από τις Μουριές όπου ό κόσμος ήταν ελάχιστος παρά του ότι οι ανεμιστήρες σε όλο το μήκος της Αδριανού είχαν τρελαθεί να γυρίζουν.

Εκεί λοιπόν που τα μάζευα να φύγω ήρθε ξαφνικά μια σκηνή μπροστά μου που με ανέβασε στα βουνά! Ένας παλιατζής είχε μαζέψει την πραμάτεια του στην καρότσα του δικύκλου και στην κορυφή του σωρού είχε βάλει ένα ψεύτικο αλογάκι, όπως κάνουν οι βλάχοι με τα αλογομούλαρά τους σαν ανεβοκατεβαίνουν χειμώνα και καλοκαίρι τα βουνά.

Σαν σήμα προειδοποίησης γιατί φέτος τα απαρνήθηκα το είδα, και αμέσως άρχισα να αλλάζω το πρόγραμμα των επόμενων ημερών για να χωρέσει και μια επίσκεψη στα Άγραφα...