ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ

Το ταξίδι στον Όλυμπο της Καρπάθου τέλειωσε σήμερα το πρωί σαν αποβιβαστήκαμε από το «Ιεράπετρα» στην Κάσο και αμέσως νιώσαμε τη διαφορά του ενός τόπου από τον άλλο…

Πριν φύγουμε παρακολουθήσαμε την τελευταία ημέρα του πανηγυριού του Αϊ Γιάννη του «αποκεφαλισθέντα» στον οικισμό Αυλώνα του Ολύμπου ο οποίος είναι μια σειρά από απλά, ομοιόμορφα σπίτια που έπαιζαν το ρόλο της καλύβας για τον αγρότη και του τσοπάνη και ως σύνολο αποτελούν μια μοναδικότητα στην Ελλάδα, μοναδικότητα όμως που πιέζεται από την αυθαίρετη «ανάπλαση» και σε λίγα χρόνια είναι σίγουρο ότι δεν θα ξέρουμε τι βλέπουμε…

Τέλος πάντων ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα στιγμή στον Αυλώνα (δεν πήγα εκεί την προηγουμένη λόγω της κακής κατάστασης της υγείας μου από το κρύωμα και την κόπωση στα γόνατα) αλλά η καλύτερη στιγμή ήταν πριν ξεκινήσει το πανηγύρι σαν στην αυλή του μοναδικού καφενείου του οικισμού, που συντηρεί και διαθέτει εξαιρετικά προϊόντα η οικογένεια Λεντάκη συγκεντρώθηκαν λίγοι αλλά διαλεχτοί κάτοικοι του Ολύμπου και με τη συνοδεία των μουσικών Μανώλη και Βασίλη Κανάκη άρχισαν τις μαντινάδες.

Για την ιστορία αναφέρω τα ονόματά τους: Μανώλης Μ., Γιάννης Θασκάκης, Μιχάλης Μπαλάσκας, Γιώργης Διακογιωργάκης (μια μορφή από τις τελευταίες που απαντάμε στην ελληνική ύπαιθρο), Βασίλης Μιχαηλίδης, Γιώργος Χειράκης, Μανώλης Κανάκης και Νίκος Αναστασιάδης. Έστω για λίγη ώρα, αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν με το ύφος τους, τη στάση τους και φυσικά τις μαντινάδες να συμπυκνώσουν ακριβώς την έννοια του πανηγυριού και να προβάλλουν τον πολιτισμό του Ολύμπου της Καρπάθου.

Σ’ αυτούς λοιπόν επενδύω τη συνέχεια του έργου που θέλω να προχωρήσω και να τελειώσω μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι και για το λόγο αυτό σκέφτομαι να επισκεφθώ πάλι τον Όλυμπο προς τα τέλη του Σεπτεμβρίου και απ΄εδώ απευθύνω πρόσκληση σε όποιον θέλει να ακολουθήσει και να γνωρίσει ένα μοναδικό τόπο της ελληνικής γης…