Είναι η πρώτη φορά που περνώ ως επιβάτης σκάφους τόσο κοντά στις ακτές της Τουρκίας (της αρχαίας Ιωνίας) και δεν με εκπλήσσει το γεγονός για το πόσο μοιάζουν οι τόποι καθώς πρόκειται για τις ακτές τις ίδιας θάλασσας.
Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση σε ένα σημείο απέναντι σχεδόν από την Κω, είναι το ότι μια περιοχή που είδα που μοιάζει πάρα πολύ με την Πελοπόννησο είναι ότι το τοπίο είναι σχεδόν απείραχτο όπως τα δικά μας πριν από καμιά τριανταριά χρόνια.
Οι ελαιώνες ανεβαίνουν ήρεμα μέχρι ψηλά στο βουνό, η γη διακρίνεται καλλιεργημένη και βοσκημένη, το χωριό στα μέτρα του τόπου βρίσκεται χωμένο στην αγκαλιά του μικρού κάμπου ενώ κανένας μεγάλος δρόμος δεν χαλάει την αισθητική του τόπου που φαντάζομαι διατηρείται αναλλοίωτη επί αιώνες.
Δεν χρειάζονται λοιπόν περισσότερα να πάρω την απόφαση του χρόνου να γνωρίσω την άλλη ακτή της πιο όμορφης θάλασσας του κόσμου, όπως λέει και ο Ναζίμ Χικμέτ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου