Από τους πιο σπουδαίους ανθρώπους που γνώρισα στα Αντικύθηρα και θαύμασα, ήταν ο 92χρονος Τάσος Προγουλάκης, ένας άνθρωπος που όλα του τα χρόνια πάλεψε να ζήσει από τη σκληρή γη του νησιού του και τα ζωντανά του και παράλληλα με τη λύρα του χόρεψε και διασκέδασε τους συμπατριώτες του σε αναρίθμητες γιορτές και σε πανηγύρια.
Από μόνος του έπιασε το δοξάρι κι άρχισε να παίζει κι ακούγοντας τους παλιότερους έμαθε τη λύρα και κράτησε την παράδοση μέχρι που η ζωή τον υποχρέωσε να αφήσει το νησί του και να ζει πλέον στο γηροκομείο των Κυθήρων όπου, όταν έχει κέφια παίζει μαντινάδες στο προσωπικό που φροντίζει τους γέροντες και τις γερόντισσες, γεγονός που τον κάνει να είναι το πιο αγαπητό πρόσωπο στο ίδρυμα και χωρίς βέβαια να τον ξεχωρίζουν, τον προσέχουν.
Τα καλοκαίρια όμως τα παιδιά του τον παίρνουν πάλι στο νησί όπου περνάει κάνα – δυο μήνες στο πανάρχαιο πατρογονικό του σπίτι στα Χαρχαλιανά, ταξιδεύοντας με τη μνήμη του στα περασμένα και φυσικά νοσταλγεί τους καιρούς που έπιανε τη γη στα χέρια του και κυριολεκτικά την έστιβε και το δοξάρι που έκανε τη λύρα του να αντηχεί ο τόπος.
Αυτόν έβλεπε και άκουγε ο εγγονός του, ο Τάσος Χαρχαλάκης, και ακολούθησε τα χνάρια του στη λύρα και βεβαίως έμαθε κάποια από τα παλιά τραγούδια και τους ξεχασμένους σκοπούς που ήξερε ο κυρ Τάσος και έτσι τα ακούμε ακόμα στα πανηγύρια και τις γιορτές που κάνουν οι Αντικυθηριώτες στο νησί τους αλλά και στον Κίσσαμο των Χανίων όπου έχουν οι περισσότεροι εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια για να ευκολύνουν τη ζωή τους.
Τον παππού και τον εγγονό συνάντησα ένα του μεσημέρι του Αυγούστου στο πατρογονικό σπίτι του και η κουβέντα βέβαια δεν περιορίστηκε σε πληροφορίες και άλλα που θέλουν συνήθως οι συνεντεύξεις, αλλά στολίστηκε και με λίγες όμορφες μαντινάδες από τις παλιές που ήξερε να παίζει με τον μοναδικό του τρόπο ο κυρ Τάσος ο οποίος μάλιστα μας κάλεσε να τον ακούσουμε κάποια μέρα και στο Γηροκομείο στα Κύθηρα και θα το κάνουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου