Καινούργιο μοντελάκι από τους ανθρώπους αγάλματα χθες στην Ερμού, αλλά όπως δείχνει δεν έφερε γούρι στο κατάστημα…
Μια εορταστική Κυριακή πήγε να ζήσει χθες η Αθήνα, αλλά η εικόνα που είδαμε στους δρόμους ήταν σαν να είχε φορέσει κάτι μεταχειρισμένα από παλιότερες γιορτές που ξέθαψε από την ντουλάπα που τα είχε φυλαγμένα για στιγμές έκτακτης ανάγκης…
Κάπως έτσι είδα τα πράγματα σε μια περιδιάβαση μέσω Αθηνάς από την Ομόνοια στο Μοναστηράκι κι απ’ εκεί μέσω Ερμού στο Σύνταγμα και με κατάληξη την Ακαδημία. Κατ’ αρχάς έλειπε παντελώς η εορταστική διακόσμηση που έκανε άλλοτε ο Δήμος στους δρόμους και τις πλατείες για λόγους οικονομίας φυσικά αλλά και γιατί όπως κατάλαβα η προηγούμενη δημοτική αρχή (συμμορία Κακλαμάνη) τα παράτησε νύχτα κι έφυγε. Το γεγονός είναι κραυγαλέο και δυστυχώς δεν συγκίνησε ακόμα κανέναν εισαγγελέα.
Κόσμος πολύς γέμιζε τους δρόμους αλλά αμφιβάλλω αν όλοι αυτοί που πέρασαν και από τις πόρτες των καταστημάτων άφησαν και κανένα ευρώ στο ταμείο. Η οικονομική στενότητα φαίνονταν σε κάθε κίνησή και σε πολλών τα πρόσωπα και αναζήτηση της συμβατής με το πορτοφόλι λύσης, ήταν εμφανής σε όλους. Υποθέτω δε πως οι καταστηματάρχες θα έχουν καταγράψει τη χθεσινή Κυριακή από τις πιο μαύρες της ιστορίας κατά τα τελευταία 30 – 40 χρόνια και το γεγονός μου επιβεβαίωσαν δυο τρεις νόμιμοι μικροπωλητές (κάστανα, καρύδες) που γνωρίζω από εκείνη την εποχή και είναι οι μάρτυρες όλων των αλλαγών στον μεγαλύτερο και ακριβότερο εμπορικό δρόμο της πόλης.
Καθώς γνωρίζω την Ερμού από το 1980 (έκανα τότε τις εξωτερικές μεταφορές σε ένα υφασματάδικο τότε κι έτσι γνώρισα καλά το εμπορικά κέντρο) και δεν έχασα καμιά Κυριακή παραμονές Χριστουγέννων που είναι ανοιχτά τα καταστήματα. Έτσι το ιδιαίτερο που παρατήρησα χθες ήταν ότι λόγω των οικονομικών δυσκολιών ξαναφάνηκαν στο εμπορικό κέντρο κάποιοι συμπολίτες μας ψάχνοντας τα παλιά εμπορικά στους μικρούς πέριξ της Ερμού και Αγίου Μάρκου δρόμους αλλά μάταια, τα περισσότερα απ’ αυτά είχαν κλείσει καθώς όπως όλοι έχουμε δει, επί δυο δεκαετίες Κράτος και Δήμοι πάλευαν να διαλύσουν την τάξη των μικρομεσαίων εμπόρων της πόλης και τελικά τα κατάφεραν.
Τώρα που δυσκόλεψαν τα πράγματα και χρειάζονται πάλι τα μικρά καταστήματα όπου οι συναλλαγές συνδέονταν και με διαπροσωπικές σχέσεις δεν υπάρχουν και είναι αμφίβολο αν μπορέσουν σύντομα να ξαναγεννηθούν και να κυλήσουν τα πράγματα όπως παλιά…
Κανείς δεν έχει μιλήσει ως τώρα για αυτό που αποκαλώ "το παράδοξο του μικρομάγαζου": λοιπόν παρά την τερατώδη προπαγάνδα υπέρ του αντίθετου, τα μικρομάγαζα είναι σα΄φεστατα φθηνότερα από τις τεράστιες αλυσίδες! Και μιλάω για ¨ΟΛΩν των ειδών τα εμπορικά, από σουπερ-μάρκετ ως ηλεκτρικά και έπιπλα.... Καλημέρα Ηλία!
ΑπάντησηΔιαγραφή