Είχαμε ακούσει πως αν συμβεί πυρηνικό ατύχημα σε περίοδο ειρήνης ή βομβαρδισμός σε καιρό πολέμου, ο θάνατος θα έρχονταν από τον ουρανό και το πιθανότερο θα ήταν να έβγαινε αόρατος μέσα από ένα σύννεφο κάποια στιγμή της μέρας…
Αυτά ήταν στην καθημερινή κουβέντα μας την περίοδο της έκρηξης στο Τσερνομπίλ πριν από 25 χρόνια αλλά σιγά – σιγά ξεχάστηκαν εντελώς μέχρι που τούτες τις ημέρες, μετά την τραγωδία στην Ιαπωνία το θυμηθήκαμε με περισσότερο τρόμο καθώς τα ποσοστά ραδιενέργειας που εκλύονται από το διαλυμένο εργοστάσιο είναι ασύγκριτα μεγαλύτερα και είναι άγνωστο το τι θα επακολουθήσει τις επόμενες ημέρες.
Το σημαντικό επίσης είναι πως από τη δεκαετία του ‘80 και μετά ατόνησαν μέχρι που έπαψαν εντελώς όχι μόνο οι διαμαρτυρίες για την χρήση και την ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας αλλά και η κριτική ή οι όποιες αναφορές πάνω σε αυτή καθώς πάλι όλοι νιώθαμε πως ζούμε σε μια κατάσταση που ποτέ δεν επρόκειτο να συμβεί ένα τέτοιο κακό.
Μέχρι που ήρθε πάλι το κακό, από μια χώρα τούτη τη φορά που είναι στην κορυφή της τεχνολογίας και αρχίσαμε να βλέπουμε με φόβο όποιο σύννεφο περνάει πάνω από το κεφάλι μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου