Δεν κατάφερα φέτος να βρεθώ τούτες τις μέρες στην ελληνικές εξοχές, - στη Ρούμελη και στα Άγραφα- για να δω την άνοιξη να έρχεται στολίζοντας πρώτες από τα άγρια δέντρα τις αγριοκορομηλιές και τα άλλα κλαριά της ίδιας οικογένειας, με πλημμύρα από λευκά λουλούδια. Είχα την ευκαιρία όμως να δω την άνοιξη να στολίζει τα ίδια δέντρα στις εξοχές γύρω από την Μπολώνια, στα πάρκα της και στους κατάφυτους λόφους που την ομορφαίνουν και της δίνουν έναν αέρα καθώς όλα τα δέντρα «πάσχουν» από την πολλή φροντίδα και την προσοχή.
Ήταν όντως πολύ όμορφη εικόνα στις κατακάθαρες, προσεγμένες και οπωσδήποτε παραγωγικές ιταλικές εξοχές, αλλά ομολογώ πως κάποια στιγμή νοστάλγησα την ανοιξιάτικη αταξία της ελληνικής φύσης, στα βουνά, τους κάμπους και τα νησιά που την κάνει μοναδική στον κόσμο…
ΜΠΟΛΟΝΙΑ, 31032011
Ηλία μάς περιγράφεις όμορφες εικόνες. Μου θύμισες όμως τη φίλη μου Andrea, από τη Βιέννη (Ζακυνθινιά πλέον), που όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα, πριν πάνω από 30 χρόνια, μου είπε πως της... άρεσε η άναρχη δόμηση και βρωμιά της Αθήνας, γιατί είχε μπουχτίσει με τη τάξη, τη καθαριότητα και την ομορφιά του Βιενέζικου αστικού τοπίου! Τώρα εσύ νοστάλγησες τη περιφρονημένη και αφρόντιστη δική μας ύπαιθρο, γιατί μπούχτισες από τις «πεντακάθαρες και φροντισμένες» εξοχές της γείτονος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω Τάκη να είναι το ίδιο νόστιμα τα κορόμηλα της Ιταλίας με τα δικά μας όταν ωριμάσουν – θα τα δοκιμάσω όταν έρθει ο καιρός τους και θα ξέρω. Όπως όμως και να έχει το πράγμα. πρόκειται για δυο διαφορετικά τοπία που εκφράζουν και τις αντιλήψεις των ανθρώπων που τα κατοικούν και το στόχο που έχουν οι επεμβάσεις πάνω τους. Όντως εκεί βλέπουμε μια τάξη στην αισθητική αλλά και στην παραγωγή που οπωσδήποτε τους ενδιαφέρει και υποθέτω πως είναι αποτέλεσμα μιας ορθολογικής αντίληψης που έχουν στην Εμίλια - Ρομάνα επί του προκειμένου για πολλά πράγματα. Φαντάζομαι επίσης πως απ’ όλα αυτή την παραγωγή δεν πάει ούτε ένα κορόμηλο χαμένο, είτε από τους ανθρώπους είτε από τα πουλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη δική μας περίπτωση θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι υπάρχει και το στοιχειώδες ενδιαφέρον από τους ανθρώπους και όλη η παραγωγή καταναλώνεται από τα άγρια ζώα και τα πουλιά. Σχεδόν πουθενά στην Ελλάδα δεν είδα τα τελευταία χρόνια κάποιον να τα μαζεύει και να κάνει κάτι με αυτά γιατί είναι παντελώς απαξιωμένα στην αντίληψή μας και τούτο είναι πολύ καλό γιατί έτσι τρέφονται για δυο τρεις μήνες τα πουλιά, τα τρωκτικά και οι αρκούδες της Πίνδου! Μέχρι στιγμής αυτό το τοπίο αρέσει σε μένα και είμαι βέβαιος πως δεν υπάρχει, στον αιώνα τον άπαντα να αλλάξει, εκτός και αν η Ελλάδα γίνει αποικία των Αυστριακών...
ΑπάντησηΔιαγραφή