Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΤΥΜΦΡΗΣΤΟΥ

-->

Με έπιασε κάτι σαν νοσταλγία χθες το απόγευμα, σαν έβλεπα από μακριά τον χιονισμένο Ψηλορείτη κι άθελά, ο νους μου πέταξε στον Τυμφρηστό (Βελούχι) που τούτες τις μέρες αρχίζει να ευωδιάζει από την άνοιξη που ανεβαίνει και κυριεύει τον μοναδικό κόσμο του.

Τον Ψηλορείτη, αλλά και τα άλλα υπέροχα βουνά της Κρήτης από τον άλλο μήνα -σε ένα πρόγραμμα που θα κρατήσει αρκετό καιρό- θα αρχίσω να τα γνωρίζω και μέσα από το δίκτυο θα φροντίζω να σας στέλνω τακτικά εικόνες και κείμενα. Αυτό δεν σημαίνει πως θα απαρνηθώ τα βουνά της μικρής μου πατρίδας, στη Φθιώτιδα, τα Άγραφα και την Πίνδο. Θα προσπαθήσω να κάνω ένα συνδυασμό ανάμεσα σε αυτά και τα βουνά της Κρήτης έτσι ώστε να τελειώσω και να συμπληρώσω κάτι πράγματα που έχω βάλει στόχο με τα βιβλία μου και όλα όσα ασχολούμαι και ελπίζω να αντέξουν τα πόδια μου στο περπάτημα.

Η νοσταλγία που ανέφερα στην αρχή αυτού του μικρού σημειώματος με οδήγησε και στο αρχείο των φωτογραφιών απ’ όπου ανέσυρα μια που τραβήχτηκε πέρσι τέτοιες μέρες από το χωριό Παλαιοβράχα, και που δείχνει και τις δυο κορυφές του Τυμφρηστού με τα χιόνια να υποχωρούν από τις πλαγιές του. Το ιδιαίτερο δε σε αυτή τη φωτογραφία είναι ότι σε πρώτο πλάνο φαίνεται ένα αμπέλι από το οποίο βγαίνει το περίφημο κρασί της Παλαιοβράχας και μια ανάλογη θέλω να κάνω σήμερα σε μια επίσκεψη που θα κάνουμε  στο εσωτερικό του νομού Ηρακλείου, από Αρχάνες και κάτω, προς τα ορεινά μέρη και στο Λιβυκό.

ΗΡΑΚΛΕΙΟ, 18042011