ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ…

Ανεξάρτητα από το αν πιστεύουμε στις επετειακές ημέρες η γιορτή της μητέρας σήμερα ασφαλώς και είναι κάτι το ξεχωριστό, καθώς η αγάπη μας προς αυτή δεν μοιάζει με τίποτα άλλο στον κόσμο.

Για την ημέρα λοιπόν της μητέρας, που εορτάζεται σήμερα σε κάθε σημείο του πλανήτη θα ήθελα κι εγώ να βάλω λίγες λέξεις στην αράδα και να της στείλω ένα μήνυμα αγάπης και σεβασμού από εδώ που είμαι καθώς νιώθω πολύ έντονα την παρουσία της δίπλα μου, παρουσία που τις περισσότερες φορές συνδυάζεται με την μυρωδιά της μάνας γης. Κι αυτό γιατί η μητέρα μου ουδέποτε μέχρι σήμερα σταμάτησε τη σχέση που έχει με τον τόπο της και τη γη της και κάθε χρόνο επαναλαμβάνει τις ίδιες τρυφερές κινήσεις όταν σπέρνει και φυτεύει οτιδήποτε στον κήπο της, από μαρούλια μέχρι πατάτες και άλλα αγαθά της ζωής.

Έτσι την θυμάμαι από τα νηπιακά μου χρόνια, με τη μυρωδιά του χώματος στα χέρια της και με την ανάσα των σπαρτών, των δέντρων αλλά και των ζωντανών που είχε στο μαντρί της πάνω της. Και τα χέρια της μπορεί να μου φαίνονταν τότε τραχιά και άγρια αλλά τώρα που μεγάλωσα τα νοσταλγώ σαν χάδι, σαν αυτό που έδωσε τις προάλλες και στις πατάτες που φύτεψε στο χωράφι της. Ένα χάδι που κρύβει μέσα του την ευλογία της ζωής…