«Η πρώτη εντύπωση που έχει κάποιος που θα περάσει από τον Ομαλό (το μεγάλο οροπέδιο στα Λευκά Όρη της Κρήτης) είναι πως σε αυτό τον τόπο οι άνθρωποι είναι περαστικοί. Τούτο δηλώνουν εξάλλου κάποιες ταβέρνες που προφανώς εξυπηρετούν όσους κατευθύνονται προς το φαράγγι της Σαμαριάς ενώ ένα παρατημένο μικροχώρι δεν κάνει αίσθηση σε κανέναν να σταματήσει έστω για λίγα λεπτά εκεί.
Στην κατεύθυνση προς το Λιβυκό, δίπλα από το δρόμο διακρίνονται κάποιες ερειπωμένες αγροτικές εγκαταστάσεις και λίγα ακαλαίσθητα σπίτια που αποτρέπουν το βλέμμα. Όποιος όμως δεν βιάζεται και θέλει έστω μέσω αυτής της διαδρομής να γνωρίσει λιγάκι τον τόπο, θα δει πως μπροστά από ένα κατάξερο χωράφι κάποιος άνθρωπος έβαλε την υπογραφή του σε μια σπάνια πρόταση που θέλει να γλυκάνει τους άλλους. Αυτός, ο άγνωστος για μένα τουλάχιστον άνθρωπος, ξεκίνησε της άνοιξη που μας πέρασε να μπολιάζει τις άγριες γκορτσιές που αφθονούν σε αυτή την περιοχή σε αχλαδιές. Και δεν πρέπει να ήταν κάποιος τυχαίος αλλά γνώριζε πολύ καλά τη μυστική τέχνη του μπολιάσματος γιατί δεν περιορίστηκε μόνο στα μικρά δέντρα, αλλά επιχείρησε να εμβολιάσει και κάποια μεγάλα.
Επί πλέον, αντί των βιομηχανικών σκευασμάτων που πουλάνε τα μαγαζιά των πολυεθνικών, αυτός προτίμησε να βάλει πάνω στην τομή ζωικό λίπος και να το καλύψει με πηλόχωμα ζυμωμένο με τραγόμαλλο. Η πανάρχαια αυτή μέθοδος με το λίπος έχει το πλεονέκτημα να απωθεί τους μύκητες που θα επιχειρήσουν να προσβάλλουν το ριζικό σύστημα των εμβολίων μέχρι να αναπτυχθούν και να σηκώσουν κορμί και να ο ως τέλειο μονωτικό υλικό ο πηλός να τα προφυλλάσει από τον καυτερό ήλιο».
Δεν είμαι βέβαιος αν θα γευτώ κάποτε το αποτέλεσμα αλλά αν κρίνω από τους καρπούς που δοκίμασα από κάποιες άλλες αχλαδιές εκεί δίπλα πρέπει είναι εξαιρετικά και νοερά εύχομαι σε αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο καλή δύναμη να συνεχίσει κι εφέτος και να γίνει ο λόγγος με τις γκορτσιές ένα δάσος αχλαδιές.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1: Το κείμενο προέρχεται από το ιστολόγιο greenilias.blogspot.com από το οποίο σιγά – σιγά αφαιρώ ορισμένα κείμενα γιατί ο ρόλος του θα αλλάξει σύντομα.
ΑΘΗΝΑ, 09052011
Στις περιπλανήσεις μου ανά την Ελλάδα γνώρισα και άλλους εμβολιαστές δέντρων αλλά ελάχιστους είδα επί τω έργω. Αντιθέτως είδα πολλά εμβολιασμένα δέντρα και η κάθε περίπτωση ήταν διαφορετική και με προκαλούσε διαφορετικά η κάθε μία να γράψω ένα κείμενο ή να τραβήξω κάποια φωτογραφία. Έτσι σήμερα μου ήρθε στο μυαλό μια σημείωση που ανέβηκε στο ιστολόγιο greenilias.blogspot.com στις 29/08/2009 που προέκυψε από ένα ταξίδι στην Κρήτη και την αναδημοσιεύω για να συνεχίσουμε την κουβέντα για τα μπολιάσματα των δέντρων και γιατί όχι και των ανθρώπων και των κοινωνιών ακόμα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω λόγια να σου εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου. Γιά μπόλιασμα & κλάδεμα ρωτώ (σαν Αθηναία άσχετη μα ευσυνείδητη κι επίζω λίγο πίο έμπειρη πιά) κι όλο γιά φάρμακα ακούω κι αγορές δηλητηρίων. Κι απορούσα. Δηλαδή προ Φαρμακευτικών & Βιομηχανίας πώς μπόλιαζε ο κόσμος & πώς κλάδευε;. Ηλία ευχαριστώ, το στέλνω κι αλλού κι εύχομαι ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ γιά μας & Πάντα να είσαι καλά να χαίρεσαι τα ταξίδια σου..
ΑπάντησηΔιαγραφή