Μπορεί ο ψημένος πηλός να έχει σχεδόν αιώνια διάρκεια ζωής (ένα προνόμιο που κανένα άλλο φυσικό υλικό δεν έχει) αλλά τα κεραμικά δημιουργήματα του ανθρώπου, σπάνια διατηρούνται στο πέρασμα του χρόνου ακέραια. Παράδειγμα τα αγγεία του αρχαίου κόσμου που ανακαλύπτουν σπασμένα μέσα στη γη οι αρχαιολόγοι και τα οποία όμως αν συναρμολογηθούν προσεκτικά, μας αποκαλύπτουν μέσα από εκπληκτικές εικόνες ενδιαφέροντα στοιχεία για τη ζωή και τις συνήθειες των ανθρώπων εκείνης της εποχής.
Δεν μπορεί να συμβαίνει όμως το ίδιο και με ένα κοινό, σύγχρονο πιθάρι σαν αυτά που χρησιμοποιούν αιώνες τώρα στην Κρήτη και το αρχέτυπό τους βλέπουμε στα μουσεία και τα μινωϊκά ανάκτορα, το οποίο πιθανόν παρουσίασε κάποιο πρόβλημα στεγανότητας και αχρηστεύτηκε αλλά δεν πετάχτηκε στη χωματερή όπως κάποια άλλα αντικείμενα.
Ο ευαίσθητος ιδιοκτήτης του στο Μέρωνα του Μυποτάμου το έκοψε προσεκτικά στη μέση σαν αυγό και δημιούργησε δυο ωραίες γλάστρες στις οποίες έβαλε μέσα μια γαρδένια με υπόλευκα ευαίσθητα λουλούδια και μια καμέλια με άνθη σαν μικρές ματωμένες πληγές για να δίνουν κάθε μέρα με τον τρόπο τους νόημα σ το πέρασμα από την εξώπορτά του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου