ΤΟ ΧΑΛΑΖΙ ΣΤΗΝ ΑΜΟΡΓΟ

Σαν διάφανη κουρτίνα μπροστά από τον τοίχο μοιάζει η δυνατή βροχή…

Είδα στην πρωινή σημείωση για το πανηγύρι του Αγίου Νικολάου που δεν έγινε λόγω της κακοκαιρίας χθες στον Ασφοντυλίτη αλλά στον Ποταμό, γιατί ήταν και μεγάλη η εκκλησία της Ανάληψης αλλά και γιατί το πανηγυρόσπιτο είχε αρκετό χώρο για να φιλοξενηθούν όλοι όσοι είχαν προσέλθει, ότι ορισμένοι φίλοι απόρησαν για το χαλάζι που ανέφερα ότι έπεσε γιατί μάλλον πιστεύουν πως στις Κυκλάδες δεν συμβαίνουν τέτοια καιρικά φαινόμενα.

Κι όμως είναι το ίδιο εύκολο να συμβούν κι εκεί τέτοιου είδους βροχοπτώσεις και χαλάζια όπως και σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας και το κόσμου ολόκληρου, όταν περάσει πάνω από τα νησιά ένα βαρύ σύννεφο και σε συνδυασμό με ένα σωρό άλλα απλά φαινόμενα της φύσης να ανοίξουν οι ουρανοί και να πέσουν άπειρα αστραπόβροντα.

Έτσι απλά έγινε και χθες σαν από το νοτιά ήρθαν τα μεγάλα σύννεφα και έγινε ότι έγινε σε όλη την Αμοργό. Εμένα με βρήκε η βροχή και το χαλάζι σε μια παρατημένη αλλά σε καλή κατάσταση κατοικιά του Δημήτρη Συνοδινού (Γιαννικάκι) στην Πλακόγουρνα που βλέπει το νότιο πέλαγος και παρακολουθούσα ότι γίνονταν έξω από το άνοιγμα της πόρτας. Σας μεταφέρω φωτογραφίες από τη βροχή και το χαλάζι που το μέγεθός του ήταν σίγουρα σαν κεράσι και λόγω της μεγάλης πτώσης της θερμοκρασίας έκανε αρκετή ώρα να λιώσει, όπως εξάλλου έχω δει και σε άλλες περιοχές να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις.

Μπορεί χθες να μην ένοιωσαν τίποτα οι πέτρες στην Αμοργό αλλά η δράση της κάθε σταγόνας αθροίζεται σιγά – σιγά και τα αποτελέσματα θα φανούν μετά από χιλιάδες χρόνια….

Η διαφορά όμως της Αμοργού και όλων των Κυκλάδων με τη Θεσσαλία για παράδειγμα, είναι ότι εκεί όταν πέφτει τέτοιου μεγέθους χαλάζι, προκαλεί τεράστιες καταστροφές στις καλλιέργειες, τα δέντρα και τα ζωντανά ακόμα, ενώ στην Αμοργό λόγω της εγκατάλειψης των καλλιεργειών ελάχιστες ζημιές μπορεί να επιφέρει αφού οι πέτρες στο έδαφος και στις ξερολιθιές καμιά ανάγκη δεν έχουν ούτε στα ξεροχώραφα παθαίνουν κάτι τα άγρια θαμνόδεντρα.

Πάντως ένοιωσα μια παράξενη αίσθηση μοναξιάς σε αυτό το παντέρημο μέρος απέναντι στο σκοτεινιασμένο πέλαγος που το το αυλάκωναν με το φως τους αμέτρητες αστραπές. Έμεινα εκεί περί τις δυο ώρες περιμένοντας να κόψει η βροχή και να γυρίσω στον Ασφοντυλίτη όπου με περίμενε ο Μιχάλης Αρτέμης και οι οικισμός μου φάνηκε σαν πολιτεία ολόκληρη.

Έτσι σκέφτηκα πως θα ένοιωθαν και οι άνθρωποι εκείνης της εποχής όταν από την Πλακόγουρνα και τη Ρίζα, αλλά και τους άλλους μικρότερους οικισμούς όπου κατοικούσαν απομονωμένοι περισσότερο απ’ όλους τους άλλους στην Αμοργό, πήγαιναν για λίγη ώρα στον Ασφοντυλίτη που γι’ αυτούς εθεωρείτο τότε ως η πρωτεύουσα όλων των Μινορίων

Το μέγεθος του χαλαζιού που έπεσε χθες στην Αμοργό για να έχετε μια ιδέα σύγκρισης…