Με όλα αυτά που συμβαίνουν στο Σύνταγμα και με τα οποία ασχολούμαι αρκετές ώρες σήμερα, παραλίγο να ξεχάσω την υπόσχεση που σας έδωσα σχετικά με τη μουριά του ακαλύπτου και τα μούρα που έχουν ξετρελάνει με τις φωνές τα πουλιά αυτές τις ημέρες.
Κατέβηκα λοιπόν γεμάτος χαρά το απόγευμα να δω τι γίνεται με αυτό το πράγμα. Βρήκα μια σκάλα ερείπιο στην αποθήκη του αόρατου διαχειριστή και με αυτή σκαρφάλωσα στο δέντρο. Δεν ήταν δύσκολο να ανέβω στα κλαδιά γιατί δεν έχω ξεχάσει ακόμα την αγροτική περίοδο της ζωής και με πολλή προσοχή έφτασα κοντά στα λαχταριστά μούρα. Μόλις τα δοκίμασα όμως διαπίστωσα πως ήταν εντελώς άνοστα, σαν νερό ήταν στη γεύση.
Τι έφταιξε όμως και ξεγελάστηκα έτσι και έκανα και τόσο κόπο να ανεβώ στο δέντρο;
Απλά, δεν εκτίμησα ότι αυτό μεγάλο δέντρο του ακαλύπτου δεν παίρνει από πουθενά ζωντανό αέρα και περισσότερο, δεν το βλέπει πολλές ώρες την ημέρα ο ήλιος και γι’ αυτό δεν καταφέρνει να κάνει γλυκά και νόστιμα μούρα. Μπορεί βεβαίως να ποτίζεται άφθονα, από τις σπασμένες αποχετεύσεις και τα δίκτυα ύδρευσης και να δείχνει έτσι υγιές και καρπερό αλλά όλα αυτά δεν είναι παρά επιφάνεια που ξεγελάει και μόνο αν δοκιμάσει κάποιος τον καρπό του καταλαβαίνει πως τα πράγματα δεν έχουν όπως φαίνεται.
Θα γλίτωνα πάντως το άγονο ανέβασμα στο δέντρο αν είχε προσέξει ότι στο έδαφος τα πεσμένα μούρα ούτε καν τα είχαν πλησιάσει τα συνήθη έντομα γιατί δεν αξίζουν καθόλου ως τροφή αφού τους λείπουν εκείνα τα συστατικά που δεν γίνονται χωρίς ήλιο…
Άσπρα μούρα .. . Μαύρα Μούρα .... :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή