Θέλοντας χθες να εκμεταλλευτώ μια εξαιρετικά καθαρή ημέρα με ανοιξιάτικο φως πάνω από τις Κυκλάδες, ξεκίνησα να φθάσω στον οικισμό του Ασφοντυλίτη από τα βόρεια, από το παλιό μονοπάτι το οποίο φυσικά και δεν ακολούθησα και προτίμησα να περπατήσω την κορυφογραμμή που βλέπει προς την καρδιά του Αιγαίου, με πρώτο πλάνο την Αστυπάλαια και κάπως νοτιότερα την Ανάφη.
Το νότιο μέρος της Αμοργού με το φοβερό ακρωτήριο Ξόδωτο στο βάθος και σε πρώτο πλάνο, εκεί που τελειώνει ο δρόμος, ο οικισμός του Ασφοντυλίτη
Αν είχα ξεκινήσει νωρίς το πρωί που είπε ο δήμαρχος Αμοργού Νικήτας Ρούσσος που πήγαμε μαζί ως ένα σημείο πριν πάρω το μονοπάτι για τον Άγριλα, ένα μικρό συνοικισμό στο μικρό υψίπεδο λίγο πιο πάνω από τον Ασφοντυλίτη, πως θα έβλεπα και την Ικαρία και τα Δωδεκάνησα αλλά το προχθεσινό πολύωρο ταξίδι με είχε τσακίσει στην κούραση και δεν μπορούσα να ξυπνήσω δυο ώρες μετά την αποβίβαση στα Κατάπολα και να πάρω τα βουνά.
Αχνοφαίνεται στον μεσημεριάτικο ορίζοντα του νότου η Ανάφη
Έτσι άφησα να δοκιμάσω αυτήν την εμπειρία μια άλλη φορά που θα έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο και θα είναι τα πράγματα πιο χαλαρά όσον αφορά το χρόνο και τις υποχρεώσεις. Υπολογίζω πως στα τέλη του Ιουνίου που με την ευκαιρία ενός συνεδρίου για τις Κυκλάδες στην Αμοργό, θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου και στα Κατάπολα θα είναι τέτοιος ο καιρός και το φως που θα μπορέσω ανεβαίνοντας στον Προφήτη Ηλία, την ψηλότερη κορυφή της Αμοργού και δω από εκεί το πανόραμα του κεντρικού Αιγαίου και να σας μεταφέρω ωραίες εικόνες. «Νοιώθεις ότι σαν απλώσεις το χέρι σου» μπορεί να κόψεις ένα λουλούδι από τα διπλανά νησιά μου» μου είπε ο δήμαρχος και με έκανε να μην βλέπω πότε θα έρθει αυτή η ημέρα που με αυτή την ανάβαση θα συμπληρώσω την γνωριμία μου με την Αμοργό…
ΑΜΟΡΓΟΣ, 19052011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου