Ενδέχεται, όταν κυκλοφορεί αρκετός κόσμος στο δρόμο, όπως αυτές τις ημέρες για παράδειγμα, να μην παίρνουμε εύκολα είδηση κάτι που ξεφυτρώνει στο δρόμο ή ένα απρόοπτο γεγονός που μπορεί να συμβαίνει ακόμα και δίπλα μας. Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει με την περίπτωση που τα ίδια πράγματα που τα θεωρούμε ως δεδομένα, απότομα απουσιάζουν ή εξαφανίζονται ξαφνικά μέσα από ένα συγκεκριμένο χώρο.
Πόσο μάλιστα όταν αυτό το πράγμα που εμφανίζεται δεν έχει φωνή, όπως τα μωρά που κλαίνε για παράδειγμα για να τους δώσουμε σημασία ή τους ενήλικες που ένα χτύπημα τους κάνει να βάλουν τις φωνές για να τους προσέξουμε ή να τους βοηθήσουμε.
Έτσι πρέπει να χάθηκε την περασμένη εβδομάδα ένα από τα ελάχιστα δέντρα που έχουν απομείνει στις δεντροστοιχίες (!!!) της οδού Πατησίων, από την κάτω πλευρά κοντά στην οδό Κοδρικτώνος. Η λεύκα σίγουρα πρέπει να είχε κάποιο πρόβλημα και την έκοψαν να μη πέσουν τα κλαδιά της στα κεφάλια των περαστικών δεν είχε φωνή να βγάλει όταν την πριόνιζαν και ήταν αργά όταν μπήκε μπροστά το αλυσοπρίονο να ζητήσει βοήθεια. Την έριξαν κάτω, την έκοψαν κομμάτια και τα στοίβαξαν στην καρότσα του φορτηγού για να τα πάνε στη μάντρα με τα καυσόξυλα.
Αλλά και να είχε φωνή η λεύκα, αμφιβάλλω αν βρισκόταν κάποιος να διαμαρτυρηθεί για την αποψίλωση της Πατησίων όπως και το ίδιο αμφιβάλλω αν βρεθεί κάποιος που θα ζητήσει να φυτευτεί ένα άλλο στην θέση του γιατί όπως είδα προχθές το πρωί της Κυριακής που δεν είχε ψυχή σχεδόν ο δρόμος, άφησαν το κούτσουρο της λεύκας να συμπληρώνει το ρόλο των κάγκελων του Αβραμόπουλου όπου άνετα μπορούν να δένουν ορισμένοι και τα μηχανάκια τους…
Καλό μήνα. Τι κρίμα να διαμαρτυρόμαστε τόσο σπάνια για την κοπή ενός δέντρου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως η λεύκα να μην είχε κανένα πρόβλημα. Ίσως μονάχα κάποιοι γρουσούζηδες είχαν ενοχληθεί από τους σπόρους της που ταξιδεύουν αυτή την εποχή. Οι γρουσούζηδες που δεν ενοχλούνται ποτέ από την ασχήμια και τη βρομιά αυτής της πόλης!