Έχει τους προσωπικούς του λόγους ο καθένας που πηγαίνει στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες της χώρας αλλά το αίτημα όλων σχεδόν συμπυκνώνεται σε ένα σύνθημα με τέσσερις λέξεις: «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα» που ακούγεται ρυθμικά κάθε λίγο και εναλλάξ με άλλα σχετικά από τα στόματα χιλιάδων ανθρώπων και συνοδεύεται με μούντζες προς την κατεύθυνση της Βουλής των Ελλήνων που σε όσα χρόνια στέκει εκεί όρθια, ποτέ δεν μάζεψε τόσες πολλές μούντζες μαζί και βρισιές όσο τις τελευταίες ημέρες.
Απόψε όμως οι άνθρωποι που πήγαν στο Σύνταγμα δεν ήταν απλά χιλιάδες, ήταν δεκάδες χιλιάδες και πολλοί εκτιμούν πως ξεπερνούσαν τις 150.000 και έφταναν στις 200.000. Δεν ξέρω ακριβώς, μπορεί να ήταν και τόσοι και το γεγονός ότι ο κόσμος απλωνόταν από το Σύνταγμα ως το Μοναστηράκι, τις Στήλες του Ολυμπίου Διός, την Κλαυθμώνος, τα Προπύλαια και την Πλατεία Κολωνακίου μπορεί να επιβεβαιώσει αυτή την άποψη.
Ήταν κόσμος που ήρθε από όλες τις γειτονιές της Αθήνας, κόσμος που συνήθως δεν φαίνεται σε διαδηλώσεις και συλλαλητήρια, σε παρέες οι περισσότεροι και πολλοί είχαν πάρει μαζί και τα παιδιά στα καροτσάκια που αν και δίνουν ένα διαφορετικό τόνο σε αυτά τα πράγματα δυσκολεύουν όμως αφάνταστα και τους γονείς αλλά και τους άλλου που βρίσκονται εκεί πέρα και ασφαλώς δεν θέλουν να έχουν το νου τους μη πατήσουν κανένα μωρό.
Ήταν κόσμος απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις – ασφαλώς νέοι οι περισσότεροι αλλά και πολλοί της ώριμης ηλικίας, άνδρες και γυναίκες, απόμαχοι της ζωής, άλλοι που δυσκολεύονται πλέον αφάνταστα στη ζωή και δεν έχουν άλλη λύση παρά να φωνάξουν και να διεκδικήσουν τουλάχιστον την αξιοπρέπεια που έχασαν με τα μέτρα που πήρε και συνεχίζει να παίρνει μια κυβέρνηση που έχει χάσει πια κάθε επαφή με την πραγματικότητα και συμπεριφέρεται ως τύραννος σε ένα λαό που επιτέλους δείχνει να ξυπνάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου