Ούτε να κλείσουν την πόρτα πίσω τους δεν γύρισαν οι άνθρωποι, την τελευταία φορά που δρασκέλισαν το κατώφλι της αρχαίας κατοικιάς, στο Ξηροκάμπι, λίγο ψηλότερα από τον Ασφοντυλίτη. Γι’ αυτούς η θητεία στον πετρότοπο που είχαν ημερέψει οι γενιές των προγόνων τους είχε λήξει από πολλά χρόνια πριν και δεν χρειάζονταν παρά μια απόφαση να αρχίσει να γυρίζει η ιστορία πίσω...
Αυτή την έρημη κατοικιά, διάλεξαν για μαντρί τους κάτι λίγα ξεστρατισμένα πρόβατα από τα Βορεινά και ανεμπόδιστα την κατέλαβαν· βασανίστηκαν λίγο καιρό χωρίς νοικοκύρη να τα διαφεντεύει και σιγά - σιγά κατόπιν, αθόρυβα όπως ήρθαν, χάθηκαν και κανένας δεν τα ξαναείδε να βόσκουν στην πλαγιά με τα παρατημένα χωράφια και τα σιωπηλά αλώνια.
Από τότε κι ύστερα, μόνο ο αέρας ασύδοτος μπαινοβγαίνει στην άδεια κατοικιά και κάνει παρέα στην αράχνη με την ατέλειωτη υπομονή που σαν πετρωμένη καιροφυλακτεί στον παγωμένο ιστό της μέχρι που ένα δυνατό νερό διαλύσει εντελώς τη στέγη ή ένα της γης νευρικό ξέσπασμα, κλωνίσει τον κτιστό στύλο κι όλα γίνουν πάλι ένας σωρός από πέτρες.
ΑΜΟΡΓΟΣ, 12062011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου