Έχω ακούσει πολλές φορές μέχρι σήμερα και από διάφορους ανθρώπους την έκφραση: «οι νύχτες είναι γκαστρωμένες» και εννοούσαν πως κάτι που δεν ξέρουμε τι θα είναι, επρόκειτο να συμβεί μέσα στη νύχτα ή το πολύ ως το ξημέρωμα. Η κλασική περιέργεια για το φύλλο του παιδιού, πράγμα το οποίο είχε τεράστια σημασία για την κοινωνία τις περασμένες εποχές, ήταν η πρόφαση για να επεκταθεί το ερώτημα και σε άλλα πράγματα της ζωής και του πολέμου και μοιραία κάποια στιγμή υιοθετήθηκε και από την πολιτική.
Σε όλες της περιόδους της ιστορίας και κυρίως κατά την Αντίσταση και τον Εμφύλιο που τα γεγονότα εξελίσσονταν στην ύπαιθρο χώρα όπου η νύχτα έχει διαφορετική ουσία, οσμή και ήχους, η έκφραση: «οι νύχτες είναι γκαστρωμένες» ήταν αυτή που λειτουργούσε μεταφορικά ως προς την προσοχή που έπρεπε να δίνεται απ’ όλους και κυρίως από τους υπεύθυνους και τους καπεταναίους σε κάποια πράγματα ώστε η επόμενη ημέρα να μην έχει απρόοπτα και πολλές εκπλήξεις για το αντάρτικο τμήμα και την πορεία του.
Γι’ αυτό και οι παλαιότεροι τη θυμούμαστε να τη λέει πολύ συχνά ο Χαρίλαος Φλωράκης που συνήθιζε να μιλά με παραβολές τέτοιου ύφους και περιεχομένου και όλοι καταλαβαίναμε τι εννοούσε. Από το θάνατό του και πέρα η έκφραση σχεδόν ξεχάστηκε καθώς οι νεότεροι πολιτικοί είναι σπουδαγμένοι σε ιδρύματα και τόπους που δεν φτάνει η ανάσα όχι μόνο της ελληνικής νύχτας, ούτε καν της κοινωνίας μας ο σφυγμός και η φωνή.
Έτσι αμφιβάλλω πολύ αν οι πολιτικοί της νέας γενιάς που κυβερνούν ήδη την Ελλάδα ή περιμένουν να έρθει και αυτών η σειρά να καταλάβουν θέσεις στην επόμενη κυβέρνηση καταλάβουν και γραμμένη να δουν την έκφραση (στο Σύνταγμα προχθές ανάμεσα σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα πλακάτ) τι εννοεί. Όπως όλοι επίσης δεν εννοούν να καταλάβουν ότι τους φτύνει όλη οι κοινωνία και αυτοί ακόμα λένε πως ψιχαλίζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου