Ήταν πολλοί οι λόγοι για τους οποίους βρίσκομαι αυτές τις ημέρες στα Άγραφα και τούτο θα δείτε στις επόμενες μέρες, στην εξέλιξη ενός εκδοτικού έργου σχετικά με αυτόν τον ωραίο και μοναδικό τόπο της Ελλάδας. Ανάμεσά τους βέβαια ήταν και αναζήτηση των λίγων παραδοσιακών καλλιεργητών που απέμειναν στα χωριά και οι οποίοι συνεχίζουν να παράγουν κάποια προϊόντα τα οποία αποτελούν στολίδια για την ελληνική γεωργία.
Γι’ αυτό ήταν μεγάλη η χαρά μου όταν συνάντησα στο χωριό Επινιανά, τον κυρ Γιώργο Αποστόλου να ξεσπυρίζει στην αυλή του σπιτιού του τα φασόλια που είχε φυτέψει στον κήπο του και ένα μέρος της σοδειάς ήταν ήδη έτοιμο να τύχει αυτής της επιμέλειας. Αυτά τα φασόλια τα οποία είναι κλαρωτά, δεν έχουν ιδιαίτερο όνομα αλλά τα λένε «κόκκινα» εξαιτίας των κόκκινων και των υποκόκκινων στιγμάτων που έχουν στην επιφάνειά τους, ωριμάζουν σταδιακά πάνω στην κλάρα και ορισμένα παραμένουν χλωρά πάνω σε αυτή μέχρι τα μέσα του Σεπτεμβρίου και τα οποία γίνονται αληθινή αμβροσία όταν μπαίνουν στην κατσαρόλα με φρέσκια ντομάτα και μυριστικά από τον ίδιο κήπο βεβαίως.
Η σοδειά ήταν καλή και ο κυρ Γιώργος, ο οποίος μόνος έσκαψε και φρόντισε τα φασόλια όλο τον καιρό μέχρι να ωριμάσουν είναι ευχαριστημένος για το αποτέλεσμα αλλά σε όλο το χωριό σαν αυτόν δεν βρίσκονται πολλοί άλλοι που να ακολουθούν το παράδειγμά του. Έτσι, όταν κι αυτός λόγω ανημποριάς πλέον αποσυρθεί, το κενό που θα ακολουθήσει δύσκολα θα καλυφθεί από κάποιον άλλο συγχωριανό του αλλά μπορεί και να χαθεί ο σπόρος αυτών των φασολιών που είναι απόλυτα εγκλιματισμένα στα χωριά των Αγράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου