ΣΤΟΝ ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΑΣ

Μπορεί να ήταν το παράπονο του Αϊ – Γιάννη που τόσα χρόνια είχε μείνει χωρίς πανηγύρι στην αυλή του και ευλόγησε την καλή προσπάθεια, μπορεί να ήταν η βαθιά νοσταλγία των Προδρομιτών της Πρασιάς για το γενέθλιο τόπο που καρποφόρησε σε διάθεση και προσφορά. Μπορεί να είναι και ένα σωρό άλλα πράγματα που συνέτειναν στην επιτυχία και την επανακαθιέρωση του, εκείνο όμως που είναι βέβαιο είναι πως το προχθεσινό πανηγύρι – μικρό αντάμωμα στον περίβλεπτο και ωραίο Πρόδρομο, ξεπέρασε κάθε προηγούμενό του!

Πριν προχωρήσουμε όμως στο μικρό αφιέρωμα για το ωραίο γεγονός πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι λέμε επιτυχία σε μια τέτοια γιορτή φανερώνοντας τα στοιχεία που διέκριναν αυτό το μικρό πανηγύρι του Προδρόμου. Κατ’ αρχήν η προσπάθεια αναβίωσής του που βαδίζει στον τέταρτο χρόνο, αξίζει κάθε έπαινο και πρέπει να σημειώσουμε πως οι Προδρομίτες που ανέλαβαν να αναστήσουν την παμπάλαια γιορτή των προγόνων τους, γνώριζαν πως αυτό έσβησε κάποια χρονιά εξαιτίας του άκριτου νεωτερισμού με την ανάληψη του πανηγυριού από ένα ιδιώτη ο οποίος μάλιστα επέβαλε μέσω της δύναμης που διαθέτει η όποια ορχήστρα και την αλλαγή του χώρου τέλεσής του. Ανεξάρτητα όμως από τον ιδιώτη και τα συμφέροντά του, πρέπει να το πούμε και δεν είναι κακό, ότι εκείνα τα χρόνια η μικρή κοινωνία των Προδρομιτών μόλις είχε αρχίσει να οργανώνεται στην εθνική της διασπορά που βρέθηκε και εκ των πραγμάτων ήταν ακόμη αδύναμη και οικονομικά ανίσχυρη.

Μη ξεχνάμε όμως και τις δυσκολίες που είχε λόγω της άθλιας κατάστασης του οδικού δικτύου εκείνα τα χρόνια, η επίσκεψη των αποδήμων στον Πρόδρομο. Κι ακόμη, ένα πανηγυράκι στο τέλος μάλιστα του Αυγούστου που έχουν φύγει από κάθε χωριό οι περισσότεροι παραθεριστές ακόμα και οι τσελιγκάδες πάντα περικλείει τον κίνδυνο της αποτυχίας στη διοργάνωσή του. Εν κατακλείδι, το σταμάτημα του πανηγυριού επέφερε εκείνα τα χρόνια και την πρόσκαιρη ακύρωση της κοινότητας η οποία όταν ήταν ακέραια και ισχυρή, μέσω αυτού του ιδιαίτερου γεγονότος εκφραζόταν.

Πέρασαν λοιπόν 15 χρόνια ως το 2005 όταν μια μικρή ομάδα -λιγότεροι από πέντε- Προδρομιτών πήρε την πρωτοβουλία να αναστήσει το πανηγύρι και ξεκίνησε με κάποια μικρά και απαραίτητα έργα που βελτίωσαν τον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας που οπωσδήποτε είχε υποστεί φθορές από την μακρόχρονη εγκατάλειψη. Σιγά – σιγά διαμόρφωσαν το επικλινές έδαφος σε μια ωραία πλατεία, καθάρισαν τους θάμνους, φύτεψαν δέντρα, έφραξαν το χώρο της εκκλησίας και μεταμόρφωσαν το παλιό αλώνι σε μια ωραία πίστα για χορό! Για το πώς έγινε το αλώνι έχουν ακουστεί πολλά, αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά καθώς οι γυναίκες πλέον χορεύουν περισσότερο από τους άντρες και δεν λογαριάζουν καν τις ωραίες τους γόβες!

Μπορεί λοιπόν να ξεκίνησαν λίγοι αλλά στην πορεία της αναβίωσης βρέθηκαν πολλοί που θέλησαν να βοηθήσουν. Πρώτα απ’ όλους ο Ηλίας Αθ. Γιαννούλης που συστηματικά ασχολείται με τη συντήρηση της εκκλησίας, ενώ πολλοί τρανώτεροι από το χωριό που θυμούνταν τα παλιά πανηγύρια είπαν τη γνώμη τους για το τυπικό της γιορτής και όλοι τους άκουσαν. Κατόπιν ήρθε η σειρά των εθελοντών για όλες τις δουλειές του κι εδώ ήταν πολλοί εκείνοι που ανταποκρίθηκαν αμέσως. Γυναίκες, παιδιά, φίλοι του Προδρόμου, Πρασσιώτες από τους άλλους συνοικισμούς και γείτονες από τα Κέδρα, όλοι ανέλαβαν να κάνουν κάτι και το έφεραν σε αίσιο πέρας.

Το ίδιο έγινε και προχθές. Ένα σωρό χαρούμενα παιδιά ανέλαβαν να συμμαζέψουν από την παραμονή το χώρο, έπλυναν τα τραπέζια και τις καρέκλες ενώ οι μεγάλοι κρέμασαν τις τέντες που είναι ακόμη απαραίτητες μέχρι να μεγαλώσουν λίγο ακόμα τα πλατάνια που φύτεψαν στην αυλή, εγκατέστησαν το ψυγείο για τις μπύρες και τα αναψυκτικά και στο διπλανό ξεροχώραφο του Κωνσταντίνου Μπίτσα που ευγενικά επέτρεψε το παρκάρισμα των αυτοκινήτων έβαλαν τη γεννήτρια του ηλεκτρικού.

Οι γυναίκες μετά ανέλαβαν τη φροντίδα του φαγητού το οποίο δεν περιορίζονταν μόνο στη νηστίσιμη φασολάδα που έψησε πολύ καλά ο Στέφανος Χύτης με βοηθό τον Γιώργο Καλαμπαλίκη από τα Κέδρα αλλά είχε και σαλάτες και άλλα καλά, όλα σερβισμένα σε κανονικά πιάτα. Είναι απίστευτο αλλά μέσα σε ένα τέταρτο είχαν σερβιστεί και τα 300 άτομα και σε αυτό συνέβαλε η ενεργός παρουσία όλων των νέων οι οποίοι είχαν αναλάβει χρέη σερβιτόρου. Οι ίδιοι πάλι καθάρισαν στην εντέλεια το χώρο πριν αποχωρήσουμε όλοι, όταν σταμάτησε πια το πανηγύρι.

Πρέπει να το ξαναπούμε, μόλις τέλειωσε η θεία λειτουργία που τέλεσε ο παπα Χρήστος Τζήμας και το προσκύνημα της εικόνας από το εκκλησίασμα, όλα στην αυλή ήταν έτοιμα να αρχίσει το πανηγύρι. Οι διοργανωτές βέβαια λαχτάρισαν λίγο με την αργοπορία του δεξιοτέχνη του κλαρίνου Αποστόλη Τζιαχρή για τον οποίο καλά λένε ότι «θέλει προκαταβολή και δέσιμο», αλλά ησύχασαν μόλις φάνηκε, κι αυτός από υποχρέωση αλλά και λόγω καταγωγής της μητέρας του από τα Κέδρα και τους αποζημίωσε με το παραπάνω. Και να μην έρχονταν πάντως, το καλό κλαρίνο από τον Καραμπίνη ήταν πάλι εγγυημένο. Στο βιολί της ορχήστρας ήταν ο σπουδαίος Κώστας Καρπέτας από το Δομοκό, στην κιθάρα ο γιος του Βασίλη Καλαμίδα από τα Κέδρα Ηλίας και στην άκρη κάθισε ο μπάρμπα Γιώργος Πότσιος ή Ζιαβλάνης όπως τον ξέρουν όλοι στα χωριά του Απεράντιου και της Αργιθέας. Όταν ήρθε η σειρά του να παίξει κι αυτός όλοι το χάρηκαν και η ψυχή τους ταξίδεψε σε άλλα, πιο όμορφα χρόνια, τότε που οι τρανώτεροι, όπως οι γέροντες Παπαδημαίοι από το Ραυτόπουλο που παρά το βάρος των χρόνων που κουβαλούσαν στην πλάτη έφεραν μια γύρα κι αυτοί για το καλό της ημέρας καθώς και οι άλλοι συνομηλικοί τους.

Αυτός όμως που εκ μέρους της ορχήστρας είχε το πρόσταγμα της ημέρας ήταν ο τραγουδιστής Βαγγέλης Ποζιός από τα Κουμπουριανά της Αργιθέας ο οποίος κράτησε το τραγούδι στο ύψος που άρμοζε σε αυτό το πανηγύρι. Μόνο τρία – τέσσερα ταγούδια του συρμού βγήκαν από το στόμα του κι αυτά μόνο όταν, σε ένα διάλειμμα από τις υποχρεώσεις της, βγήκε στο αλώνι η νεολαία του χωριού.

Κάτι άλλο που πρέπει να πούμε κλείνοντας αυτό το μακρύ ρεπορτάζ για το πανηγύρι του Προδρόμου, είναι ότι ανάμεσα στους 300 μετρημένους από τον αριθμό των καρεκλών που ήρθαν στο πανηγύρι, ιδιαίτερη ήταν η παρουσία ανθρώπων από τα γειτονικά χωριά. Ανάμεσά τους διακρίναμε ένα τραπέζι γεμάτο Επινιανίτες, ένα άλλο με Βραγγιανιώτες, πολλούς ανθρώπους από το Συγγέρι (Κάτω Ραυτόπουλο) οι οποίοι έχουν και ιδιαίτερους λόγους να τιμούν τον Αϊ – Γιάννη, αρκετούς από τη Γρανίτσα και άλλα χωριά του Απεράντιου καθώς και ορισμένους από το Πετρίλο.

Ούτε λόγος φυσικά για την παρουσία των Κεδριωτών, από την εκκλησία των οποίων δανείστηκε ο Πρόδρομος τα τραπέζια καθώς και ορισμένων από τη Στεφανιάδα. Ο μεγαλοτσέλιγκας μάλιστα Φλότσιος και η παρέα του πρέπει να χόρεψαν περισσότερο από κάθε άλλον. Ακόμη, το πανηγύρι του Προδρόμου τίμησαν και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς ο νέος χάρτης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ακόμη σχηματίζεται, ο δήμαρχος Αχελώου Θανάσης Οικονόμου, και βεβαίως ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σπηλιάς πατέρας Νεκτάριος, τονίζοντας κι αυτός με την παρουσία του τη σημασία που έχει η Παναγία των Αγράφων για όλη την περιοχή.