ΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙΑΣΜΕΝΟ ΑΛΩΝΙ ΣΤΟΝ ΚΡΕΝΤΗ

Για τα πανηγύρια στον Κρέντη και στο Καλεσμένο προσπαθώ να γράψω απόψε, έχοντας βέβαια στο νου μου τον Γιώργο Πίττα με τα «Πανηγύρια του Αιγαίου» για να του δείξω πως κι εμείς εδώ πάνω στα βουνά μπορούμε να κάνουμε κάτι ανάλογο, όχι βέβαια με τον αέρα που τα κάνουν στην Ικαρία, την Κάρπαθο ή την Αμοργό, αλλά ο νους μου πάει συνέχεια στην καρποφορία των «Μικρών Πατρίδων» και τα στοιχεία που τη δηλώνουν…

Είναι μια εξαιρετικά όμορφη νύχτα απόψε στον Κρέντη και από το ανοιχτό παράθυρο του δωματίου στον ξενώνα των αδελφών Μάκκα όπου πάντα μένω όταν έρχομαι εδώ, ακούω τα τριζόνια να παίζουν αυτό τον ιδιαίτερο σκοπό που πιάνουν σαν αρχίζει η νύχτα να κρυώνει περισσότερο τις πρώτες μέρες του φθινοπώρου. Ένα σκοπό, σαν μελαγχολικό αποχαιρετιστήριο στο καλοκαίρι της καρποφορίας και στην εποχή της σοδειάς και των αλωνισμάτων στα αλώνια των εξοχών. Δεκάδες τα υπολογίζω να είναι κάτω από κάθε χόρτο και πέτρα γύρω από τον ξενώνα και έχουν βαλθεί θαρρείς να με κάνουν να πάρω το μονοπάτι να πάω μακριά από το χωριό, στα παρατημένα χωράφια και αλώνια.

Σε αλώνια όπως αυτό το μεγάλο που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τον οικισμό της Παλιάς Κρέντης με τις δυο πανάρχαιες δρυς στις άκρες του κύκλου του και το οποίο, έχει αρχίσει πια να μην διακρίνεται από τα χόρτα που το έπνιξαν και σβήνουν σιγά – σιγά τα σημάδια από τα πέταλα των ζωντανών στις πέτρες του και τη σκιά του νοικοκύρη από την πέτρα που κάθονταν να ξεδιψάσει και να στρίψει ένα τσιγάρο για να δει από τον καπνό κατά που και πόσο δυνατά φυσάει να πάρει το καμουτσίκι και να βάλει πάλι μπροστά το αλώνισμα…