ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Πέρασε η πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη στην πόλη έμοιαζε να βγαίνει από ένα βαθύ λήθαργο ή να ξυπνά ευδιάθετη μετά από ένα καλό όνειρο που είδε τη χθεσινή νύχτα…

Φυσικά βοήθησε ο ήλιος, αυτός ο μοναδικός ήλιος της Αθήνας και κάπως η νοτιά που ανέβασε λίγο τη θερμοκρασία και άφηνε την πατίνα της πάνω στους βρώμικους δρόμους και τα κτίρια κι έτσι βγήκε ο κόσμος στους δρόμους – εννοείται ότι αναφέρομαι στους δρόμους που πηγαίνω εγώ, στο Μοναστηράκι και κάτω χαμηλά ως το Γκάζι, στο παζάρι.

Κόσμος πολύς λοιπόν, όπως παλαιά με παιδιά στα καροτσάκια, οικογένειες, νέοι πολλοί, αρκετοί αλλοδαποί αλλά και άλλοι πολλοί που πήγαν να περπατήσουν κάτω από τον ήλιο στην αρχαία Αγορά, στα δρομάκια της Πλάκας και αρκετοί μάλιστα ήταν εκείνοι που κάθισαν στα μαγαζιά αναιρώντας με τον τρόπο τους την έρπουσα ειδησιογραφία περί της παντελούς ένδειας και ανημποριάς μεγάλου μέρους του πληθυσμού της πόλης.

Οπωσδήποτε, δεν γίνονταν το πανηγύρι που βλέπαμε τα χρόνια των παχιών αγελάδων, αλλά για τις τρέχουσες συνθήκες θεωρώ πως ήταν μια καλή μέρα για τα μαγαζιά που πρέπει να έκλεισαν με καλό ταμείο, γεγονός που τους έκανε όλους πιο ευδιάθετους και τούτο ήταν παντού διακριτό, κατά μήκος της Αδριανού τουλάχιστον και βεβαίως στα σουβλατζίδικα περί την πλατεία Μοναστηρακίου που επικρατούσε το αδιαχώρητο.

Αυτό δε που πρόσεξα σήμερα ήταν ότι αστυνομία, Δημοτική και κανονική ήταν πανταχού παρούσα, πράγμα που δυσκόλευε αρκετά τους αλλοδαπούς να απλώσουν τα τσόλια με τα «εμπορεύματά» τους σε διάφορα σημεία της πόλης που θεωρούνται καλές πιάτσες για πελάτες κι έτσι έλλειπε αυτό το στοιχείο που σημαδεύει χρόνια τώρα την πόλη.

Φυσικά αυτοί δεν το έβαλαν κάτω και διαρκώς προσπαθούσαν να απλώσουν έστω και για λίγα λεπτά την πραμάτεια τους αλλά μόλις έβλεπαν αστυνομική περίπολο, τα μάζευαν αστραπιαία και εξαφανίζονταν στα δρομάκια για να εμφανιστούν αμέσως σε ένα άλλο σημείο κι έτσι αποκτούσε κάπως ο δρόμος την εικόνα του γνωστού κλεφτοπόλεμου.

Ενώ τα μαγαζιά έδειχνε πως πήγαιναν καλά δεν συνέβαινε το ίδιο όμως με τα παλαιοπωλεία, στεγασμένα ή υπαίθρια καθώς ελάχιστοι είναι πλέον οι ενδιαφερόμενοι να αποκτήσουν κάποιο παλιό αντικείμενο γιατί οι τιμές τους χωρίς να είναι απαγορευτικές αποτελούν πλέον πολυτέλεια για τους μικροσυλλέκτες ή τους εραστές των παλαιών.

Σε γενικές γραμμές πάντως, είδα πως περιορίστηκαν πολύ οι άνθρωποι που πάνε να πουλήσουν είτε για βιοπορισμό είτε από συνήθεια πράγματα στο Μοναστηράκι και τούτο πρέπει να οφείλεται σε πολλούς λόγους οι οποίοι δεν είναι του παρόντος να αναζητηθούν. Το άλλο όμως που δημιουργεί ένα προβληματισμό, ήταν ότι η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση στους εμπορικούς δρόμους, ήταν ιδιαίτερα υποτονική έως ανύπαρκτη.



ΥΓ. Φυσικά και ήταν μια ενδιαφέρουσα μέρα για φωτογραφίες αλλά λίγο οι βαριές σκιές που δημιουργεί ο ήλιος του Δεκέμβρη, λίγο και η διάθεση μου να μην έχω το μάτι συνέχεια σε εγρήγορση για κάθε τι που συμβαίνει, είχαν σαν αποτέλεσμα μια φτωχή σοδειά και η οποία ασφαλώς και δεν ανταποκρίνεται όσο θα έπρεπε στη σημερινό σημείωμα. Την επόμενη φορά που θα στρώσει το φως από καμιά συννεφιά θα είναι καλύτερα…