ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΓΚΟΛΙΟ…

Έβρεχε δυνατά χθες μέχρι αργά τη νύχτα στα χαμηλά μέρη των χωριών δίπλα και πάνω από τον Σαραντάπορο ενώ στα κορυφές των γύρω βουνών, το αισθανόμασταν από το κρύο, πως έριχνε χιόνι για να αντικαταστήσει αυτό που έφαγε ο ήλιος τις προηγούμενες ημέρες…

Έτσι ξημέρωσε η σημερινή, τελευταία μέρα της χρονιάς του φοβερού έτους 2011 με τις κορφές των βουνών της ελληνοαλβανικής μεθορίου με φρέσκο, παγωμένο χιόνι, πάχνη σε όλες τις πλαγιές και επικίνδυνο πάγο στους δρόμους. Ένας αδύναμος ήλιος παλεύει μέχρι τούτη τη στιγμή να διαλύσει τα σύννεφα και φωτίζει που και που τον τόπο, πέρα ως το Γράμμο που είναι τυλιγμένος κι αυτός στα σύννεφα και μόλις άρχισε να ξεπαγώνει λίγο το έδαφος, να κυλάνε τα νερά και να πετάνε τα πουλιά από τους θάμνους στο χωριό Οξιά.

Κάπως έτσι τελειώνει σήμερα το δικό μου έτος στα σύνορα, βλέποντας από το καφενείο του χωριού Οξιά (Σέλτση το έλεγαν παλαιότερα) την κορφή του δασωμένου Γκόλιου με τα παγωμένα δέντρα πάνω από τη Βούρμπιανη και τις ομίχλες να ανεβαίνουν από τις ρεματιές μαζί με αλυχτίσματα των κυνηγόσκυλων που ψάχνουν θήραμα κοντά στο ποτάμι…