ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΙΤΤΑ ΤΟΥ ΗΠΕΙΡΩΤΗ»…

Μπορεί να μην γέμισε σήμερα με κόσμο το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο κάλεσμα της «Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας» για τη ετήσια γιορτή, γνωστή ως «Πίττα του Ηπειρώτη» αλλά πλημμύρισε από ήχους της μεγάλης αυτής πατρίδας που ταξίδεψαν τους ηπειρώτες σε όλες της γωνιές του πονεμένου τόπου τους και τους έκαναν να νιώσουν σαν να βρέθηκαν για λίγη ώρα έστω στην πλατεία του χωριού τους, κάτω από τον πλάτανο.

Μπορεί να ήταν αραιά σκορπισμένοι οι άνθρωποι στις κερκίδες και στις θέσεις επισήμων ακόμη, αλλά η αρένα γέμισα και μια και δυο και τρεις – ως επτά φορές με χορευτικά συγκροτήματα από όλες τις γωνιές της Ηπείρου αλλά και της Κρήτης και της Βόρειας Ηπείρου και πρόσφεραν ένα εξαιρετικό θέαμα και φυσικά συγκίνηση για την πίστη αυτών των εκατοντάδων ανθρώπων στην παράδοση και την προβολή τους με άψογο τρόπο.

Κάθε στιγμή της εκδήλωσης ήταν όμορφη, κάθε συγκρότημα διαφορετικό από το άλλο και κάθε κίνηση όλων αυτών των ανθρώπων μοναδική και κάτι τέτοιο δεν είναι όπως καταλαβαίνεται εύκολο να μπει αμέσως σε σειρά και να γίνει ένα λεύκωμα γι’ αυτή την σπουδαία για τους ηπειρώτες αλλά και για όλους τους Έλληνες απανταχού της γης ένα λεύκωμα για να το απολαύσουν όλοι. Υπόσχομαι πως θα το φτιάξω σύντομα.

Γι’ αυτό το λόγο δημοσιεύω στο σύντομο αυτό σημείωμα για την εκδήλωση, μόνο δυο φωτογραφίες με ιδιαίτερη σημασία η κάθε μιας. Η πρώτη είναι από το χορευτικό συγκρότημα Λάκκας Σουλίου, το μοναδικό απ’ όλα που σήκωσε ψηλά την ελληνική σημαία και χόρεψε κάτω από το ανέμισμά της και η δεύτερη από τα πανέμορφα κορίτσια του χορευτικού της Βόρειας Ηπείρου. Τα σχόλια για κάθε περίπτωση δικά σας…