Η Νεράιδα (Γρεβενοσέλι) είναι ένα από τα τελευταία ορεινά χωριά του νομού Τρικάλων, και οι κάτοικοί του πάντα είχαν την απορία τι δουλειά έχουν αυτοί με τον κάμπο των Τρικάλων και όχι αυτόν της Άρτας που και πιο κοντά ήταν και όσο να έχει, με τους ανθρώπους του είχαν δημιουργήσει μέσα στο χρόνο άλλες σχέσεις καθώς μοιράζονταν τον ίδιο ουρανό των Τζουμέρκων και στις στράτες τους, μια ζωή θυμούνται δίπλα – δίπλα πάντα περπατούσαν.
Γι’ αυτό λοιπόν εμφανίστηκε χθες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μαζί με τα ηπειρωτικά χορευτικά συγκροτήματα και αυτό της Νεράιδας, με παιδιά και κορίτσια που άλλα ζουν στην Άρτα και άλλα στην Αθήνα και τα οποία έτυχε να γνωρίσω τα χρόνια (2001 – 2004) που πήγαινα συχνά στη Νεράιδα και στα γύρω χωριά που συνέθεταν τότε τη Διευρυμένη Κοινότητα Νεράϊδας για να φτιάξω το βιβλίο «Ορεινή Πατρίδα – Στην Πίνδο, στον Άσπρο».
Τότε έτυχε να γνωρίσω μεταξύ άλλων και τον Σπύρο Νεραϊδιώτη, έναν άνθρωπο που θα τον αδικούσα αν έλεγα πως ήταν παθιασμένος με την παράδοση των Τζουμέρκων. Γιατί αυτός είχε καταφέρει να μέσα σε μια σύνθετη επαγγελματική ζωή να διατηρήσει πλήρες το ύφος του Τζουμερκιώτη και όσα είχε προλάβει να αντλήσει από τους τρανότερους στο χωριό του, το οποίο σημειωτέον αποτελεί την καρδιά ενός ιδιαίτερου πολιτισμού στα Τζουμέρκα, αλλά και να βρει ένα τρόπο να τα μεταφέρει εύκολα και αβίαστα στη νεότερη γενιά.
Πρωτοχορευτής ο Σπύρος, τραγουδιστής, συγγραφέας ξεχωριστών κειμένων όσον αφορά την παράδοση και τον πολιτισμό της μικρής του πατρίδας και σπουδαίος δάσκαλος του χορού ο Σπύρος, κατάφερε και πέρασε το πάθος του και την αγάπη του για τα Τζουμέρκα στη νεότερη την οποία καμαρώσαμε χθες να χορεύει όμορφα και δυνατά μαζί με τους Ηπειρώτες κι εμένα μου θύμισαν τις στιγμές που έζησα όλα εκείνα τα χρόνια στη Νεράιδα.
Στη φωτογραφία, ο Σπύρος δεξιά και το συνεργείο της εκπομπής «Μένουμε Ελλάδα» με τον Θύμιο Κάκο, όταν πήγαμε τον Νοέμβρη του 2007 στη Νεράιδα και κάναμε μια ωραία εκπομπή για την οποία πολύ μας βοήθησε τότε ο Σπύρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου