Η ΚΑΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ

Στην κεντρική είσοδο μιας παλιάς διώροφης κατοικίας της οδού Καλύμνου, στην πεδινή Κυψέλη, θα κρέμεται ακόμη το ξεραμένο το στεφάνι του περασμένου Μάη μέχρι να δώσει τη θέση του στο καινούργιο εφέτος, έχοντας συντροφιά μια κάμερα παρακολούθησης.

Δεν γνωρίζω τη νοικοκυρά ή τον νοικοκύρη που τηρούν το ωραίο έθιμο του στολισμού της πόρτας με λουλούδια από τον πιο όμορφο του μήνα του χρόνου, καταλαβαίνω όμως ότι προσπαθεί να διατηρήσουν όχι μόνο την παράδοση, αλλά και την αισθητική της εποχής τους. Το αποτέλεσμα όμως δείχνει πως η προσπάθειά τους δεν αποδίδει - πιθανόν γιατί έχει αλλάξει η ποιότητα των χρωμάτων που βάφουν σήμερα τους τοίχους ή γιατί το φως της πόλης να μην είναι το ίδιο όπως στα χρόνια της νιότης τους, κάποιες δεκαετίες πίσω.

Μπορεί όμως και να μην συμβαίνει τίποτα απ’ αυτά που λέω και απλά να μην πιάνει το πρόχειρο φρεσκάρισμα, ούτε πάνω στη γερασμένη πρόσοψη του σπιτιού, ούτε και στην παλιομοδίτικη πόρτα η οποία δεν νομίζω πως είναι και από τις ασφαλέστερες, ανεξάρτητα από την περιοχή που αυτή βρίσκεται και για το λόγο αυτό οφείλει την ύπαρξή της η κάμερα – παλαιάς τεχνολογίας και ευκόλως αφαιρούμενη από οποιονδήποτε θέλει να κάνει κάτι.  

Περί ασφάλειας λοιπόν η ύπαρξη της κάμερας είναι μάλλον αναποτελεσματική αλλά μπορεί να παίζει ένα άλλο ρόλο, να παρακολουθεί μόνο το στεφάνι και να ενεργοποιείται αν κάποιος επιχειρήσει να το αφαιρέσει από τη θέση του καθώς αυτό μπορεί να έχει μεγαλύτερη αξία από πολλά άλλα για τη νοικοκυρά ή τον νοικοκύρη αυτού του σπιτιού…