Καλά, όσων η ρίζα τους κρατάει από τα βουνά και καταλαβαίνουν μια στάλα από κοπάδια και σκυλιά, είναι βέβαιο πως δεν τους τρώει η ανησυχία για το αν κρυώνουν ή όχι οι λογής – λογής σκύλοι που ζουν ημιελεύθεροι στα χωριά και πως την βγάζουν τα χειμώνα, χωρίς πουλοβεράκια και άλλα σχετικά αξεσουάρ που προμηθεύονται οι κάτοχοί τους από τα ειδικά μαγαζιά.
Αυτοί οι σκύλοι εκτός του ότι τους πιάνει φαγούρα με όλα αυτά τα στολίδια όπως βέβαια και με τις αλυσίδες και τα φίμωτρα, είναι μαθημένοι από γεννησιμιού τους να ζουν στη φύση κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες και να αντέχουν. Με την πολλή ζέστη βέβαια υποφέρουν λιγάκι και αναζητούν σκιές και δροσερά μέρη αλλά με το κρύο και τον πάγο δεν τους απασχολεί καθόλου και μάλιστα απολαμβάνουν γενναίες ξάπλες πάνω στο χιόνι.
Στις ξάπλες τους φυσικά και ορισμένοι από αυτούς έχουν το νου τους σε τίποτα κοπάδια και αυλές που είναι εντεταλμένοι να φυλάνε, όπως το ζευγάρι των ασπρόμαυρων τσοπανόσκυλων που αν και ξέρω από κουτάβια σχεδόν, μου έτριξαν προχθές τα δόντια στη στροφή λίγο έξω από την Καστανιά Καρδίτσας και παραλίγο έλειψε να μου αρπάξουν ένα κομμάτι από το παντελόνι μου και σαν θαύμα γλύτωσε επίσης και το πίσω λάστιχο του αυτοκινήτου.
Άλλοι, όπως αυτός ο λεβέντης με το μαυρισμένο από τη φύση μάτι που βρήκε την ευκαιρία λόγω περιορισμένης κίνησης να ξαπλώσει στην άσφαλτο δίπλα από το φράγμα του Μέγδοβα στη Μούχα, μοιάζει να τα έχει όλα γραμμένα στα αχαμνά του, τόσο για τον κόσμο των σκύλων όσο και για τον κόσμο των ανθρώπων που το μόνο που μπορούν να του κάνουν είναι να του στερήσουν τον λίγο κρύο ήλιο ή να περιορίσουν τον παγωμένο αέρα που φυσάει γύρω του.
Στην περίπτωση είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε ποια από τις δυο στάσεις των σκύλων να διαλέξουμε: την πρώτη που τους θέλει σε διαρκή ετοιμότητα λόγω της υπηρεσίας ή τη δεύτερη που μπορεί να μοιάζει ως παθητική αλλά μέσα της κρύβει και μια βαθιά φιλοσοφία ή οποία δεν αφορά βεβαίως μόνο τον κόσμο των σκύλων και των κοπαδιών…
ΚΑΡΔΙΤΣΑ, 23022016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου