ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΡΕΜΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΙ…

Θα περνούσε η ζωή μου χωρίς να είχα ακούσει ζωντανά τον Βοσκόπουλο αλλά τούτο απεφεύχθη χάρη ενός καλού φίλου που μας κάλεσε προχθές να πάμε μαζί στο κέντρο «Διογένης» που τραγουδούσαν ο μέγας Τόλης με τον επίσης μεγάλο Αντώνη Ρέμο.

Το γιατί δεν πήγα ποτέ να ακούσω τον Τόλη οφείλεται σε πολλούς λόγους, ο κύριος όμως ήταν μια ρηχή κριτική από το χώρο της αριστεράς κυρίως που ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και θεωρούσε μη αξιόλογο αυτού του είδους το λαϊκό τραγούδι και βεβαίως τους τραγουδιστές του τους οποίους ποτέ δεν αναγνώρισε την προσφορά τους σε ένα πολιτισμό που εξελίσσονταν, χωρίς να χαμπαριάζει αυτού του είδους τις αντιλήψεις. Η αντίληψη αυτή με είχε νωρίς διαποτίσει κι εμένα και ομολογώ ότι μέχρι σήμερα ακόμη δεν έχω απαλλαγεί από τις προκαταλήψεις και τον περιορισμούς της γενικά προς την τέχνη.

Είναι μακρά κουβέντα αυτά τα πράγματα και δεν είναι του παρόντος να αναπτυχθεί γιατί όπως καταλαβαίνετε όλοι δεν πρόκειται να βγει άκρη και θα χάσουμε το χρόνο μας. Σημασία έχει ότι πήγα να ακούσω για πρώτη φορά τον Τόλη Βοσκόπουλο και διαπίστωσα πως παρ’ ότι έχει μεγαλώσει αρκετά και στο παρουσιαστικό του δεν είναι εκείνο το παλληκάρι που βλέπουμε ακόμη συχνά πυκνά στην τηλεόραση να παίζει ποικίλους ρόλους και κυρίως του ρομαντικού εραστή, η φωνή του παραμένει καμπάνα όπως ήταν και στα νιάτα του και ενθουσιάζει ακόμη το ακροατήριο που προχθές το βράδυ στο «Διογένη», τον μέσο όρο ηλικίας του χαρακτήριζε η φρεσκάδα και ο νεανικός ενθουσιασμός.

Βγήκε πολύ αργά και είπε πολλά τραγούδια, όλα μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος τα οποία αγαπήθηκαν πολύ από τον κόσμο και μπορούν να θεωρηθούν κλασσικά πλέον και κάποια στιγμή έσμιξε στην πίστα με τον Αντώνη Ρέμο, τον οποίο ειλικρινά λέω, δεν τον ήξερα παρά μόνο σαν όνομα στις ειδήσεις και δεν μπορούσα να τον ξεχωρίσω από κάποιον άλλο αν τον άκουγα να τραγουδά. Κάποια τραγούδια τα είχα ακούσει αλλά δεν ήξερα ότι τα τραγουδούσε ο Ρέμος, ούτε πάλι ήξερα πολλά για τη ζωή του όπως του Βοσκόπουλου για παράδειγμα , που ο βίος του ήταν ανάγνωσμα σε συνέχειες στα λαϊκά περιοδικά κάποτε.

Τέλος πάντων χάρηκα πολύ που είδα και άκουσα ζωντανά και τον Αντώνη Ρέμο, έναν πολύ καλό τραγουδιστή και με πολύ δυνατή παρουσία στη σκηνή και επιτέλους κατάλαβα γιατί ενθουσιάζει τόσο πολύ τους νεότερους και βεβαίως τα κορίτσια, αλλά ξαναλέω, θαύμασα τον Τόλη και παραμέρισα όλες τις προκαταλήψεις που είχα γι’ αυτόν τον μεγάλο τραγουδιστή μέχρι σήμερα που μεταξύ άλλων με ταξίδεψε νοσταλγικά και στα νιάτα μου.

Όσο τώρα για τις εκκρεμότητες που έχουν και οι δυο με την εφορία και άλλα, δεν άκουσα τίποτα να συζητάνε εκεί χθες το βράδυ και φαντάζομαι πως όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να μάθει τα σχετικά πατώντας τα ονόματά τους στο Google και θα ενημερωθεί καταλλήλως πριν προβεί σε σχόλια του τύπου «χρωστάνε και είναι ελεύθεροι»…