ΤΟ ΓΚΑΖΟΝ, ΤΟ ΠΡΙΟΝΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ…

Καθώς από το πρωί ακούω ότι συζητιέται αυτές τις ημέρες το «κούρεμα» των λογής – λογής δανείων των ιδιωτών προς τις τράπεζες (διακοποδάνεια, εορτοδάνεια και πάσης φύσης δάνεια που χρωστάμε από την εποχή της ανεμελιάς) θυμήθηκα μια φωτογραφία που τράβηξα πριν λίγες μέρες στο Μοναστηράκι και μπήκα σε κάποιες σκέψεις κουρείου.

Σε αυτή φαίνονται καμιά δεκαριά κεφαλάκια τα οποία φτιάχνει με πολύ γούστο και προσοχή ένας άνθρωπος και με αυτά βιοπορίζεται. Πρόκειται στην ουσία για ένα διάφανο τρυπητό ύφασμα στην επιφάνεια του οποίου είναι σχεδιασμένα τα χαρακτηριστικά ενός προσώπου με γυαλιά ή όχι, που περικλείει έναν όγκο από πριονίδι, υλικό που θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι και το «μυαλό» του προσώπου που διακρίνομαι.

Μέσα σε αυτό το «μυαλό» λοιπόν είναι τοποθετημένοι αρκετοί σπόροι από γκαζόν και το οποίο όταν αρχίζει να ποτίζεται συστηματικά για λίγες μέρες, φυτρώνει και όταν φτάσει σε κάποιος ύψος τότε θέλει κούρεμα το οποίο επαναλαμβάνεται κάθε φορά που κρίνεται αναγκαίο εκτός βέβαια στην περίπτωση που θέλουμε το κεφαλάκι μας με μακριά μαλλιά.

Κάπως έτσι ήταν σκέφτομαι το κεφαλάκι μας γεμάτο πριονίδι που το φούσκωσαν οι διαφημίσεις και σιγά – σιγά άρχισαν οι υποχρεώσεις να φουντώνουν σαν το γκαζόν, το οποίο πραγματικά ήθελε που και που κούρεμα, αλλά από τη στιγμή που αραιώσαμε τις επισκέψεις στο ταμείο, μάκρυναν και τις τραβάμε σαν μαλλιά που πονάνε ως τις ρίζες…