Στην αρχή, μόλις είδα πριν από λίγο στη γωνία Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους, ένα τραπεζάκι με τυριά και ρακί, νόμισα πως το έστρωσαν εκεί οι εργαζόμενοι στο σταθμαρχείο των τρόλει αλλά σαν πλησίασα, κατάλαβα πως ούτε κάτι τέτοιο συνέβαινε, ούτε πάλι πως στους δρόμους της Αθήνας είχε αρχίσει να αναπτύσσεται σήμερα και το κίνημα της γραβιέρας του Ψηλορείτη και της τσικουδιάς από την Κρήτη.
Απλά, εκείνη τη γωνία διάλεξε ο Ζαχαρής Καπελάκης να πουλήσει τα τυριά από το τυροκομείο του Μενέλαου Παρασύρη στις Άνω Ασίτες Ηρακλείου και καθώς είδα το λίγο χρόνο που έκατσα εκεί πίνοντας μια τσικουδιά που μου πρόσφερε, η κίνηση ήταν ικανοποιητική. Αφ’ ενός γιατί όντως ήταν εξαιρετικά αλλά και γιατί η τιμή τους δεν ήταν ιδιαίτερα αλμυρή. Η γραβιέρα έκανε 13 ευρώ το κιλό και 5 το μπουκάλι η τσικουδιά. Ο Ζαχαρίας φέρνει γραβιέρα και τσικουδιά κάθε δεκαπέντε μέρες στην Αθήνα - τις Κυριακές στήνει το τραπεζάκι του στο Μοναστηράκι, πηγαίνει και σε άλλες γειτονιές και φτάνει ακόμη μέχρι τη Λειβαδιά- και παντού εισπράττει την ικανοποίηση του κόσμου που την αγοράζει τα προϊόντα που εμπορεύεται και το χαίρεται κι αυτός γιατί έτσι παρακάμπτονται κατά κάποιο τρόπο οι μεσάζοντες και απολαμβάνει ο κόσμος ποιότητα.
Έφυγα χωρίς να τον ρωτήσω αν κάνουν και άλλοι από την Κρήτη αυτή τη δουλειά, αλλά όπως διαισθάνομαι και ακούω μετά το θόρυβο που προκλήθηκε από το κίνημα της πατάτας και των άλλων κηπευτικών, δεν θα αργήσουμε να δούμε το κίνημα της γραβιέρας, το κίνημα της φέτας και πάει λέγοντας μέχρι να διαλυθεί εντελώς η αγορά όπως την ξέραμε και να φτάσουμε στην εποχή του ανταλλακτικού εμπορίου και να ησυχάσουμε όλοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου