ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ

Δεν ήθελε, έγραψε ο Δημήτρης Χρίστουλας να αφήσει χρέη, δεν ήθελε να ψάχνει στα σκουπίδια να βρει τροφή, δεν ήθελε να σταθεί στην ουρά για το συσσίτιο. Όλα είναι πιθανά αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι ότι αυτός ο άνθρωπος προχώρησε στην ύστατη πράξη που χωρίζει τη ζωή από τον θάνατο, κάτι που πολλοί σκέφτονται αλλά λίγοι αποφασίζουν.

Αυτός ήταν ένας που το αποφάσισε και μάλιστα δεν το έκανε σιωπηλά αλλά δημόσια σε ένα χώρο που έχει και τη συμβολική σημασία του. Αυτός ο άνθρωπος έδειξε με την αυτοχειρία του, τον βαθμό της απελπισίας που χιλιάδες άλλοι νιώθουν και έγινε ο πρωταγωνιστής ενός δράματος που δεν φαίνεται να τελειώνει εξαιτίας της άθλιας πολιτικής συμμορίας που ρήμαξε τη χώρα και μαύρισε την ψυχή των Ελλήνων.

Δεν ξέρω, μπορεί ο Δημήτρης Χρίστουλας να γίνει το σύμβολο μιας εποχής για την Ελλάδα, αλλά αυτό θα είναι άνευ ουσίας αν δεν πέσει γι’ αυτόν ένα αληθινό δάκρυ – αλλά από ποιόν ή ποιούς το περιμένουμε αλήθεια περιμένουμε να το δούμε;