Ο ΧΑΛΚΙΝΟΣ ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ ΤΟΥ ΦΑΣΣΙΑΝΟΥ

Δεν είχα και πολλά κέφια ομολογώ σήμερα το απόγευμα που βγήκα μια μικρή βόλτα προς το Μοναστηράκι και έτσι,  όλα όσα έβλεπα ήταν τα ίδια που είχα δει και τις προηγούμενες μέρες. Πέρασα όμως μπροστά από την Παναγία τη Χρυσοσπηλιώτισσα, στη γωνία Αιόλου και Βύσσης να δω πως ήταν φέτος η ανθοφορία των μεγάλων κουτσουπιών σε αυτό το σημείο.

Δεν μου άρεσε όμως γιατί το καμπαναριό αυτής της εκκλησίας είναι ακόμα τυλιγμένο με μια σκαλωσιά και μου χάλαγε την εικόνα ενώ το ίδιο τυλιγμένο με πανιά και πλαστικά ήταν το διπλανό κτίριο. Έτσι έψαξα να βρω μια γωνία ώστε να μείνουν μόνο τα ανθισμένα κλαδιά από τις κουτσουπιές κι εντελώς απροσδόκητα έπεσα πάνω σε ένα έργο του Φασσιανού που αγνοούσα ότι υπάρχει εκεί πέρα. Πρόκειται για έναν χάλκινο ποδηλάτη, στηριγμένο πάνω σε ένα κοντάρι, όπως γίνεται και με τα γνωστά σήματα κυκλοφορίας.

Δεν θυμάμαι ποτέ αν είχα ακούσει κάτι τέτοιο ή απλά μου διέφυγε η είδηση τα παλιότερα χρόνια, τότε που υπήρχαν χρήματα για τέτοια πράγματα και ευτυχώς έγιναν για να στολίζουν την πόλη που μέρα με τη μέρα ρέπει στην αφόρητη μιζέρια. Το κακό είναι ότι αυτά τα στοιχεία, όπως αυτός ο ποδηλάτης του Φασιανού, ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα ευκρινές σήμα που να αποτρέπει την είσοδο των αυτοκινήτων στην πεζοδρομημένη από χρόνια Αιόλου,  είναι αρκετά ψηλά και έτσι ακυρώνεται ο λόγος του.