ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ…

Μιας και αναφέρθηκα απόψε στις γάτες της μάνας μου, τη γάτα μάνα και τις κόρες της, θα ήταν παράλειψη να μην σας συστήσω και τον Γάτο, πατέρα σίγουρα όλου του γατόσογου. Λέω σίγουρα γιατί, αν με τους γάτους και τις γάτες τίποτα δεν είναι σίγουρο τα στοιχεία δείχνουν πως ο γάτος (σκέτο Γάτος) δεν είναι απ’ αυτούς που επιτρέπει σε άλλους να μπαίνουν στα χωράφια του και κυρίως στο χαρέμι που κατοικοεδρεύει στην αχυρώνα.

Αυτός λοιπόν ο τεσσάρων χρονών Γάτος, που πρέπει να είναι ξάδερφος της μάνας γάτας, δεν πηγαίνει ποτέ σχεδόν στην αχυρώνα αλλά χαζεύει στην αυλή του σπιτιού και κυνηγάει ότι ερπετό ή τρωκτικό κάνει το λάθος να πλησιάσει εκεί. Το γεγονός ότι βρίσκεται συνέχεια στην αυλή φυσικά και δεν ενθουσιάζει καθόλου τη μάνα μου, αλλά κάνει μια μικρή παραχώρηση στον πατέρα μου που συμπαθεί ιδιαίτερα τον γάτο και τον φιλεύει συχνά, αλλά πάντα κρυφά διάφορα μεζεδάκια. Γι’ αυτό και ο Γάτος τον συνοδεύει, όπως κάνουν τα σκυλιά στους μικρούς περιπάτους περίπατους που κάνει και καμιά φορά τον ακολουθεί ως το καφενείο. Εννοείται πως το πέρασμα της πόρτας του σπιτιού και για τον Γάτο είναι απαγορευμένο και όποτε το έχει κάνει, έχει δοκιμάσει την παντόφλα της μάνας μου στην πλάτη του αλλά δεν βάζει μυαλό και το επαναλαμβάνει συνέχεια.  

Τον μόνο καιρό που ο Γάτος δεν είναι στην αυλή είναι η περίοδος των ερώτων των γάτων, ήτοι Γενάρης με Φλεβάρη. Χάνεται για πολλές μέρες σε διάφορες άλλες αυλές και αχυρώνες και γυρίζει πάντα εξαντλημένος και πολλές φορές ματωμένος από τους καυγάδες με τους άλλους γάτους του χωριού. Φέτος όμως δεν γύρισε μόνο πτώμα από τους έρωτες αλλά και με ένα αυτί λιγότερο και το άλλο σκισμένο, στοιχεία που δείχνουν πως ο αντίπαλος ή οι αντίπαλοι γάτοι το έλεγε και αυτονών η περδικούλα. Ήταν χάλια όταν επέστρεψε και ήταν η μόνη φορά που τον λυπήθηκε η μάνα μου, παραμέρισε τις αυστηρές αντιλήψεις που είχε για τους γάτους και του επέτρεψε να μπει μέσα στο σπίτι και να κάτσει μάλιστα για λίγες μέρες κοντά στο τζάκι. Την ρωτάω αν του έβαλε και καθόλου ιώδιο ή κανένα άλλο φάρμακο, πράγμα το οποίο θεωρώ απολύτως σίγουρο, αλλά δεν μου μαρτυράει για να μη χαλάσει την εικόνα της απέναντι στις γάτες εν γένει.

Μόλις έγινε λοιπόν καλά ο Γάτος, τον άρπαξε (όχι από το αυτί γιατί δεν είχε πλέον) και τον έβγαλε στην αυλή όπου γυρνάει πλέον με τα σημάδια του αγώνα, σημάδια που κάνουν τους πάντες να τον καμαρώνουν που επέζησε όλων των ερωτικών καυγάδων του χειμώνα…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 29042012